Εμιράτο η Ωραία Ελλάς

Συμπατριώτες μου, νάμαστε πάλι εδώ.
Αποσβολωμένος από το μοναδικό επίτευγμα της συγκρότησης κυβέρνησης Παπαδήμου, γνωστής και ως "σύναξη των 50", είπα να αφήσω να κυλήσει το νερό στ' αυλάκι, να μπει η χώρα σε ράγες σταθερής τροχιάς και να αποφύγουμε την μετωπική με τους Μερκοζί, όπου μας οδηγούσε εκείνος που αναστάτωσε, λέει, με το δημοψήφισμα όλη την Υφήλιο.
Στρογγυλοκάθισα στον καναπέ μου και απόλαυσα τις αναλύσεις και τους πανηγυρικούς των Τρεμοπρετεντέρηδων, έβλεπα αποσβολωμένος τα σάλια που έτρεχαν έξω από τα Κανάλια για τις ιστορικές στιγμές που ζούσε η χώρα, αναπτέρωσα το ηθικό μου για μια νέα εποχή στην οποία εισήρχετο το κακόμοιρο Εμιράτο μας.
Όλα τα στραβά και ανάποδα, έμειναν πίσω μας. Οι θρήνοι και οι οδυρμοί για την κατάντια του πολιτικού μας συστήματος, οι αγανακτισμένοι της πλατείας Συντάγματος, οι ανησυχούντες Λιντζέρηδες του Κοινοβουλίου μας, οι κόκκινες γραμμές του "εν αναμονή" κυβερνήτη του Εμιράτου, η ανησυχία μας για την "6η δόση", όπως την έλεγαν...
Ω, του θαύματος, το κύρος μας ως Εμιράτο ανεπτερώθη. Η μικρά πλην τίμιος Ελλάς, ανέκτησε τη χαμένη της αξιοπιστία που ετρώθη στις Κάννες (όχι στο Φεστιβάλ), οι συντονισμένες προσπάθειες έφεραν απτά αποτελέσματα. Η Τρόικα, ξαναήλθε και μας ζήτησε να φύγουμε σχεδόν όλοι από το Εμιράτο, μπας και ορθοποδήσουν τα δημόσια οικονομικά μας ...
Κι αφού το τιμόνι του καραβοκύρη σταθεροποιήθηκε, αφού ψηφίσαμε τον προϋπολογισμό του προηγούμενου, δρομολογήσαμε τις εξελίξεις και μπήκαμε στο δύσκολο και ακάματο έργο της τακτοποίησης του "κουρέματος" των φίλων μας και φιλεύσπλαχνων τραπεζιτών, επανήλθαμε δριμύτεροι στον πολιτικό κανιβαλισμό μας, αυτή τη φορά με πρωτεργάτες όλους εκείνους που - 2 χρόνια τώρα - σε άλλο Εμιράτο, είχαν την εντύπωση ότι παρίσταναν τους υπουργούς ...
Με αυτά και με αυτά, ο χρόνος παρήλθε. Οι δημο(σ)κόποι, άρχισαν τις "ζωγραφιές" τους αναδεικνύοντας τον "κανένα" κυβερνήτη, τον  goldman sachs Παπαδήμο ως την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, σ' αυτή τη χώρα φτωχή τω πνεύματι, τον καπετάνιο του Καστελόριζου στα τάρταρα του πολιτικού πυθμένα, στο πυρ το εξώτερον ...
Μετα τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, θα έλθουν και τα γλυκύτερα. Θα φροντίσουν πάλι τα "δελτία των 8", να ρίξουν στο φιλοθεάμον κοινό τους, βορά εκείνους που θα ... αναστατώνουν την καθεστηκυία τάξη του Εμιράτου και τη νιρβάνα των ψυχών μας...
Καθώς η τράπουλα θα έχει μοιραστεί, τα πόστα και τα καραούλια θα είναι εξασφαλισμένα, ο κυρίαρχος Λαός - όχι του Καρατζαφύρερ - θα κληθεί να μιλήσει. Αφού προηγουμένως θα έχουν φροντίσει να του κοπεί η γλώσσα ...
Αυτά για σήμερα και σας φιλώ σταυρωτά, εγώ, ο Εμίρης - Κακομοίρης σας.

Χαραμάδες ηλιαχτίδων ...

 Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΤΟΥ 2011 ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΥΔΑΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

 Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΑΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ (10ΧΛΜ) ΤΟ 2011 ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ

Η ΧΑΛΚΙΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΑΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ (10ΧΛΜ) ΤΟ 2011 ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΛΥΜΠΕΡΤΑ

 

Οι Αθλητικοί Συντάκτες ανέδειξαν τους Κορυφαίους Αθλητές της Χρονιάς, όπως αυτοί προέκυψαν με βάση τη σχετική ψηφοφορία των μελών του ΠΣΑΤ.
Σπύρος Γιαννιώτης στους άνδρες (παγκόσμιος πρωταθλητής στα 10 χλμ και αργυρός στα 5χλμ της Μαραθώνιας Κολύμβησης), Μαριάννα Λυμπερτά στις γυναίκες (χάλκινη παγκόσμια πρωταθλήτρια στα 10 χλμ της Μαραθώνιας Κολύμβησης, Εθνική Ομάδα Υδατοσφαίρισης γυναικών (παγκ...όσμια πρωταθλήτρια).
Το καρέ του υγρού στίβου, αποτράπηκε με την ανάδειξη του Σάντος, ως κορυφαίου τεχνικού της χρονιάς, αντί των Γιώργου Μορφέση (εθνική υδατοσφαίρισης γυναικών) και Νίκου Γέμελου (Γιαννιώτης). Από τα ανεξήγητα ... εξηγήσιμα (αδόκιμος μεν ο όρος αλλά έτσι είναι) της ψηφοφορίας ...
Ο υποχρηματοδότούμενος πλέον Ελληνικός Αθλητισμός, με το ... φοβερό 0,2% του ΑΕΠ, κρατάει ψηλά τη σημαία, αλλά το τέλος του είναι μαθηματικά βέβαιο, μόλις μας αποχαιρετήσει και το Λονδίνο, αν συνεχιστεί η ίδια πρακτική!
Η Ελλάδα, παρόλα αυτά, μπορεί να ακουμπάει πάνω σ' αυτά τα παιδιά, να αισιοδοξεί, να ελπίζει, να χαμογελά. Μέσα στη μιζέρια μας, υπάρχουν και μικρές χαραμάδες ηλιαχτίδων ...

Η αθλητική μας κουλτούρα και τα Media

Η Αλεξάνδρα Ασημάκη, ανακηρύχτηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία, μετά από ψηφοφορία 202 εθνικών ομοσπονδιών - μελών της, κορυφαία αθλήτρια στο πόλο γυναικών για το 2011.
Προφανώς φαντάζεστε τι θα γινόταν, σ' αυτή τη χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα, με τα Αθλητικά ΜΜΕ, αν - λέμε αν - το άθλημα ήταν αυτό που "22 τρελοί κλοτσούν ένα πετσί", καθώς έλεγε και ο παππούς μου...
Πριν ... στραβομουτσουνιάσετε, να σας πω ότι καλώς θα γινόταν.
Όμως, όταν στο βωμό της δουλειάς του ποδαριού, της αμάθειας που προκαλεί και ανασφάλεια και της γενικότερης πολιτικής που έχει διαμορφώσει μια δημοσιογραφία κομένη και ραμμένη στα μέτρα του συστήματος, ο "άλλος αθλητισμός" που είναι και ο πραγματικός αθλητισμός, συνθλίβεται και χρησιμοποιείται ως Μουσειακό είδος για έκθεση, όταν οι περιστάσεις το καλούν ...
Δεν θα μπορούσε ασφαλώς να είχαμε διαφορετική αξίωση, από μια δημοσιογραφία που δομήθηκε πάνω σε μια στρεβλή προσέγγιση, περί του τι "θέλει ο αναγνώστης".
Η κοινή γνώμη όμως, διαμορφώνει άποψη, με βάση αυτά που του σερβίρουν τα ΜΜΕ. Χρειάζεται να έχει το μεράκι ο ίδιος ο φίλαθλος, να ψάξει και να ψαχτεί, για να αποκτήσει ενημέρωση γι αυτά που πραγματικά τον ενδιαφέρουν. Να κάνει δηλαδή, την δουλειά που τα ΜΜΕ έπρεπε να κάνουν για εκείνον...
Η κοινή γνώμη, στη Γαλλία για παράδειγμα, μπορεί να έχει στο πιάτο της, τον ομώνυμο και ξακουστό ποδηλατικό γύρο, μέσα από τα πρωτοσέλιδα της "Εκίπ".
Στη Σερβία, μπορεί να έχει τις πλούσιες αναφορές της, εκτός από το μπάσκετ και για το πόλο, που ακολουθεί κατά πόδας σε δημοφιλία.
Στην Ουγγαρία, δεν μπορεί να διαννοηθεί ΜΜΕ της χώρας της, που δεν θα ασχολείται σοβαρά με το εθνικό της σπορ, το πόλο.
Στην Ιταλία, έχει την δυνατότητα να έχει πλούσια και σφαιρική ενημέρωση για μια σειρά από σπορ, σε έναν αθλητικό Τύπο που σέβεται και αναδεικνύει τον αθλητισμό.
Στις ΗΠΑ και την Αυστραλία τέλος, γνωρίζει ότι τα αθλητικά ΜΜΕ των χωρών τους, έχουν στραμμένα την προσοχή τους με σοβαρότητα και πληρότητα, στην κολύμβηση για παράδειγμα, η οποία και είναι ψηλά στην ατζέντα τους.
Κατά καιρούς, επιχειρήθηκε και στην Ελλάδα, ένα διαφορετικό μοντέλο προσέγγισης των αθλητικών μας πραγμάτων. Κύρια με το Sportime, τα Σπορ είχαν το δικό τους ξεχωριστό μερίδιο, που φιλοξενήθηκαν ουκ ολίγες φορές πρωτοσέλιδα, με εκτενείς αναφορές και αφιερώματα, καταρρίπτοντας και τον μύθο με τα νούμερα κυκλοφορίας.
Η σημερινή ολοένα και αυξανόμενη απαξία του Αθλητισμού στη χώρα μας, έχει να κάνει και με τον τρόπο που τα ΜΜΕ τον αντιμετώπισαν όλα αυτά τα χρόνια, εξαιρουμένης της περιόδου των Ολυμπιακών Αγώνων  του 2004.
Τα αθλητικά Media στην Ελλάδα σήμερα, μπορεί να αναδεικνύουν με την πολιτική τους τον οπαδισμό και να "τρέφονται" από αυτόν, μπορεί να προβάλουν το έλασσον εις βάρος του μείζονος, μπορεί να συνδιαμορφώνουν μια κουλτούρα περιορισμένης ορατότητας περί των αθλητικών πραγμάτων, μα είναι σίγουρο πως με την κοντόθωρη αυτή πολιτική τους, οδηγούνται τα ίδια στην απαξίωση και τον μαρασμό.

Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΑΣΗΜΑΚΗ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 2011 ΠΟΛΙΣΤΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

  

Ηγετίσκοι κοντής μνήμης ...

Το κουβάρι ξετυλίγεται με σταθερούς ρυθμούς, αν και κάποιοι παραβιάζονται.

Τολμούν να βάζουν θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, ποιοί;

Αυτοί που, τους πήρε από το χέρι ο Ανδρέας και μας φορτώθηκαν στο σβέρκο μας, χρόνια τώρα ...

Αυτοί που, πήραν το κόμμα το '96 - όπως το πήραν - και φρόντισαν να το διαλύσουν, να το ξεδοντιάσουν ιδεολογικά.

Αυτοί που, το 2004 έτρεχαν πίσω από τον Γιώργο, νομίζοντας ότι έτσι σώνουν το τομάρι τους από τα όποια ανομήματα τους.

Αυτοί που, με το καλημέρα, ζήτησαν (2007) την κεφαλή επί πίνακι του Παπανδρέου, γιατί ήξεραν τι τους περίμενε.

Αυτοί που, άφησαν τον Γιώργο να τρέχει αλλόφρων δεξιά και αριστερά κάνοντας το γύρο της Γης δεν ξέρω και εγώ πόσες φορές, μπας και αποφύγει την πτώχευση η Ελλάδα.

Αυτοί που, καθώς είδαν ότι τα τομάρια τους είναι έτοιμα να μπούνε στα τσιγκέλια του κόσμου, τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του Γιώργου και με ωμό εκβιασμό τον έδιωξαν από την Πρωθυπουργία.

 Αυτοί που, γνωρίζοντας πως θα έχουν ησυχάσει μαζί του, όταν τον εκπαραθυρώσουν και από την Ιπποκράτους, ψελίζουν διάφορα ακαταλαβίστικα περί ιδεολογίας, αρχών και άλλα τέτοια φληναφήματα, απολαμβάνουν την παντοκρατορία της Μιντιοκρατίας των νταβατζήδων και ορέγονται το ουρί του Παραδείσου της αυριανής μέρας.

Τολμούν όλοι αυτοί, να μιλούν για το νέο, το καινοτόμο, τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία λέει, της νέας εποχής και δεν έχουν ίχνος ντροπής όταν παριστάνουν πως δεν συνέβη τίποτα, στο Κίνημα από το το 2004, αλλά και στην Κοινωνία αργότερα, με πρωτοβουλίες και πράξεις του Παπανδρέου, που πρόλαβε να κριθεί από τον Ελληνικό Λαό μόλις για μια διετία.

Όλοι αυτοί, από όποια αφετηρία και αν κινούν, ξεχνούν κάτι ουσιώδες. Τον κυρίαρχο Λαό και την ιστορική μνήμη ενός Κινήματος που δεν τεμαχίζεται, δεν ξεπουλιέται αντί πινακίου φακής σε εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων.