Ηγετίσκοι κοντής μνήμης ...

Το κουβάρι ξετυλίγεται με σταθερούς ρυθμούς, αν και κάποιοι παραβιάζονται.

Τολμούν να βάζουν θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, ποιοί;

Αυτοί που, τους πήρε από το χέρι ο Ανδρέας και μας φορτώθηκαν στο σβέρκο μας, χρόνια τώρα ...

Αυτοί που, πήραν το κόμμα το '96 - όπως το πήραν - και φρόντισαν να το διαλύσουν, να το ξεδοντιάσουν ιδεολογικά.

Αυτοί που, το 2004 έτρεχαν πίσω από τον Γιώργο, νομίζοντας ότι έτσι σώνουν το τομάρι τους από τα όποια ανομήματα τους.

Αυτοί που, με το καλημέρα, ζήτησαν (2007) την κεφαλή επί πίνακι του Παπανδρέου, γιατί ήξεραν τι τους περίμενε.

Αυτοί που, άφησαν τον Γιώργο να τρέχει αλλόφρων δεξιά και αριστερά κάνοντας το γύρο της Γης δεν ξέρω και εγώ πόσες φορές, μπας και αποφύγει την πτώχευση η Ελλάδα.

Αυτοί που, καθώς είδαν ότι τα τομάρια τους είναι έτοιμα να μπούνε στα τσιγκέλια του κόσμου, τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του Γιώργου και με ωμό εκβιασμό τον έδιωξαν από την Πρωθυπουργία.

 Αυτοί που, γνωρίζοντας πως θα έχουν ησυχάσει μαζί του, όταν τον εκπαραθυρώσουν και από την Ιπποκράτους, ψελίζουν διάφορα ακαταλαβίστικα περί ιδεολογίας, αρχών και άλλα τέτοια φληναφήματα, απολαμβάνουν την παντοκρατορία της Μιντιοκρατίας των νταβατζήδων και ορέγονται το ουρί του Παραδείσου της αυριανής μέρας.

Τολμούν όλοι αυτοί, να μιλούν για το νέο, το καινοτόμο, τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία λέει, της νέας εποχής και δεν έχουν ίχνος ντροπής όταν παριστάνουν πως δεν συνέβη τίποτα, στο Κίνημα από το το 2004, αλλά και στην Κοινωνία αργότερα, με πρωτοβουλίες και πράξεις του Παπανδρέου, που πρόλαβε να κριθεί από τον Ελληνικό Λαό μόλις για μια διετία.

Όλοι αυτοί, από όποια αφετηρία και αν κινούν, ξεχνούν κάτι ουσιώδες. Τον κυρίαρχο Λαό και την ιστορική μνήμη ενός Κινήματος που δεν τεμαχίζεται, δεν ξεπουλιέται αντί πινακίου φακής σε εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων.