Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Η κολυμβήθρα του Σιλωάμ, η νέα ΕΔΑ και τα μαργαριτάρια των εκλογών


Οι εκλογές της 17ης Ιούνη πέρασαν στην ιστορία, ο κυρίαρχος λαός «μίλησε» και η χώρα ετοιμάζεται να υποδεχτεί τη νέα της κυβέρνηση, με οποιονδήποτε μανδύα. Εθνικής σωτηρίας, Εθνικής συνευθύνης 

Προσεγγίζοντας τα αποτελέσματα της κρίσης των συμπολιτών μας, έχουμε και λέμε:

*Η πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά, έφερε τη ρηχή εντολή στον νικητή των εκλογών και εκ των πεισμόνων να οδηγηθούν έτσι τα πράγματα, εδώ και καιρό, αλλά ταυτόχρονα ήταν και η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το κόμμα εκείνο που τρία χρόνια νωρίτερα έριξε το σκαρί στα βράχια και την κοπάνησε …

*Ο δεύτερος της κούρσας ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς έχει να λέει – και οι παλιότεροι να θυμούνται – για το έπος της ΕΔΑ το 1958, αλλά πλέον ως νέος πόλος του νέου δικομματισμού, οφείλει να πείσει και το εσωτερικό του πως, τώρα που ο λαός τους έκλεισε το μάτι, η αφετηρία για την εξουσία είναι διαφορετική …

*Ο τρίτος του νέου πολιτικού συστήματος, το ΠΑΣΟΚ, επιβεβαίωσε για δεύτερη φορά ότι, ο θυμός και η οργή καλά κρατούν, μαζί με την διαπίστωση πως το οικοδόμημα μπάζει από παντού. Θέλει δουλειά και αυτοκριτική σκληρή, για να ξαναπιαστεί το νήμα που έφυγε για άλλες πολιτείες …

*Οι Ανεξάρτητοι  Έλληνες, έγιναν  μια καλή δεξαμενή του Εθνικού Μετώπου της δεξιάς που έφυγε για να γυρίσει … συνεσταλμένη, κατά τα πρότυπα άλλωστε του ΛΑΟΣ του οποίου και  αντιγράφει τα πρώτα του βήματα …

*Τα παλικάρια του «Εγέρθητω», απέδειξαν ότι όντως κάτι σαθρό υπάρχει στο βασίλειο της ελληνικής Δανιμαρκίας, για να επιβραβεύονται με τέτοιο τρόπο από τάχα μου «αγανακτισμένους» ψηφοφόρους. Το αυγό του φιδιού, έσπασε και ποτίζει την κοινωνία μας …

*Η ΔΗΜΑΡ του μειλίχιου Φώτη Κουβέλη, κάνει το σταυρό της που πέρασε άβρεχτη την δοκιμασία και έβαλε πλώρη για να γίνει ένα από τα σημεία αναφοράς της νέας Κεντροαριστεράς, όταν δεν αποφασίσει να ενταχτεί στο σύστημα και εκείνη, φορώντας τα καλά της …

*Οι ορθόδοξοι του Περισσού πλήρωσαν το τίμημα της ιδεολογικής τους καθαρότητας και των αγκυλώσεων που δεν κατάφεραν – ή δεν ήθελαν – να προσπεράσουν …

*Τζήμεροι και Λαϊκορθόδοξοι του Καρατζαφέρη, σύντομα θα δούνε και τους υπόλοιπους να (ξανα)μπαίνουν στο μαντρί τους …

*Η αποχή αυξημένη, κοντά στα 38%, απόδειξη πως ο καναπές, ο φραπές και η παραλία, ήταν ισχυρότερα κίνητρα από το ντέρμπι «Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο»…

ΥΓ: Σερφάροντας στα επίσημα αποτελέσματα των εκλογών, ανακαλύπτεις μαργαριτάρια. Τα ποσοστά, για παράδειγμα, του ΣΥΡΙΖΑ στις «λαϊκές» γειτονιές της Κηφισιάς (19,54%), της Νέας Ερυθραίας (26,19%), της  Φιλοθέης – Ψυχικού (15,86%), του Παπάγου – Χολαργού (23,13%) και της Βουλιαγμένης (26,96%).

Αλλά και του διψήφιου ποσοστού (10,87%) των … χρυσών αυγών στο προπύργιο της ελληνικής συντήρησης (Λακωνία), σε αντιδιαστολή με το 8,62% στην μαρτυρική και εργατομάνα Καισαριανή όπου ήταν επίσης 4ο κόμμα και το μόλις 2,59% στο Λασίθι, που κράτησε ψηλά το δημοκρατικό φρόνημα 

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Οι Ιρλανδοί, το δημοψήφισμα και η Ψωροκώσταινα …


Η Ιρλανδία αποφάσισε, με ποσοστό περί το 60%, να κάνει αποδεκτή την δική της δανειακή σύμβαση που έχει υπογράψει η χώρα με τους δικούς της … τροϊκανούς.

Καλώς ή κακώς, το γεγονός αφορά μόνον τους Ιρλανδούς και κανέναν άλλο, που θα προστρέξει να αποφανθεί περί του σωστού ή λάθους της απόφασης των πολιτών της χώρας αυτής.

Η απόφαση βέβαια της Ιρλανδίας, να απευθυνθεί στους πολίτες της για ένα θέμα που άπτεται βασικών παραμέτρων της κοινωνικής και οικονομικής ζωής τους, από κανέναν και πολύ περισσότερο από εγχώριες πολιτικές δυνάμεις και την … φράου Μέρκελ, δεν χαρακτηρίστηκε ως «επικίνδυνη» για τη χώρα και την Ευρωζώνη …

Οκτώ μήνες πίσω, σ’ αυτή την έρμη τη χώρα που ζούμε, ένας άλλος Πρωθυπουργός, τόλμησε να φέρει στο προσκήνιο ανάλογο ζήτημα, για μια άλλη δανειακή σύμβαση που είχε συμφωνηθεί το διήμερο 26 και 27 Οκτώβρη στις Βρυξέλλες, τη γνωστή αργότερα και ως Μνημόνιο 2.

Ήταν τότε που και οι … πέτρες είχαν ξεσηκωθεί, με αποκορύφωμα τα όσα τραγελαφικά έγιναν στη Θεσσαλονίκη και τον γιορτασμό του «Όχι».

Η Δεξιά αντίθετη, προφανώς γιατί με την άμεση δημοκρατία έχει κάποια προβληματάκια από το παρελθόν …

Οι «Δούρειοι Ίπποι» εντός του κυβερνώντος τότε κόμματος, αντίθετοι. Προφανώς γιατί άλλες οι βουλές των κυρίων τους …

Η Αριστερά, αντίθετη κι αυτή. Προφανώς γιατί υπήρχε κενό … μνήμης με το πότε ακριβώς πρέπει να απευθυνόμαστε στο Λαό για το Λαό …

Αντίθετοι και οι Μερκοζί, της Ενωμένης τάχα μου Ευρώπης, που έκαναν … ντα τον Έλληνα Πρωθυπουργό στις Κάννες και ξεφτιλίστηκε η Ψωροκώσταινα …

Εν τέλει, αυτοί που τότε δήλωναν άρνηση, από διαφορετικές αφετηρίες ο καθένας τους, άλλος υπόσχεται «επαναδιαπραγμάτευση», άλλος «αναδιαπραγμάτευση» κι άλλος ιδιότυπη «καταγγελία» του Μνημονίου, που τελικά υπέγραψε αυτή η χώρα.

Με αυτά και με αυτά, εδώ και περίπου ένα τρίμηνο, πάμε και ερχόμαστε με τις λαϊκές ετυμηγορίες που εξελίσσονται μια στις 6 Μάη, η άλλη στις 17 Ιούνη και η επόμενη ωσονούπω …

ΥΓ: Ασφαλώς κι αυτού του είδους η δανειακή σύμβαση δεν μπορεί να σταθεί ούτε μια μέρα επί πλέον στις πλάτες του ελληνικού λαού που γογγύζει.

Αλλά όποιος ισχυρίζεται ότι η ανατροπή του είναι μόνον θέμα δικό μας, απλώς παραπλανά αυτόν ταλαιπωρημένο λαό μας.