Οι έκπληκτοι διώκτες των νεοφασιστών …

Του Φώντα Χήτα

Ο κουρνιαχτός δε λέει να καθίσει, όσο και τα συστημικά ΜΜΕ συνεχίζουν εργολαβικά την υπεράσπιση της Δημοκρατίας μας, αλλά υπάρχει και η ουσία ...

Με πανηγυρικό και χολυγουντιανό τρόπο, ξεδιπλώνονται οι πληροφορίες, οι εικόνες και οι αποκαλύψεις, από ένα ολόκληρο σύστημα που το προηγούμενο διάστημα, ουσιαστικά αδιαφορούσε για το γιγάντωμα των νεοφασιστών στην χώρα μας, αν δεν φρόντιζε να ρίχνει λίπασμα στο χωράφι τους …

Ξαφνικά μένουν έκθαμβοι, οι αναλυτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης - μαζί τους φυσικά και εμείς - για το εύρος των εγκληματικών πράξεων και δράσεων από όλον αυτόν τον εσμό που ενδύθηκε πολιτικό μανδύα στις εκλογές του 2012 και στρογγυλοκάθισε στο Κοινοβούλιο.

Η εκτελεστική και δικαστική εξουσία, τα κυρίαρχα ΜΜΕ και οι μυαλοπώληδες τους, φοράνε τις πανοπλίες τους και αναλαμβάνουν να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγεία από την πολιτική ζωή της χώρας.

Αίφνης, όλοι αυτοί, ανακαλύπτουν ότι το τέρας παραμεγάλωσε, από την τροφή που του ρίξανε …

Αίφνης, ανακαλύπτουν ότι στέλνοντας στη στενή ένα μέρος των πρωταγωνιστών της ακροδεξιάς και φασιστικής λαίλαπας στην Ελλάδα, τυλίγοντας σε κόλλες δικαστικών χαρτιών συνολικά το μόρφωμα που σήμερα εκφράζεται από την Χρυσή Αυγή, πετυχαίνουν με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια …

Από τη μια, ξεμπερδεύουν ίσως από την απειλή στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις (Δημοτικές / Περιφερειακές, Ευρωεκλογές, Βουλευτικές) και από την άλλη εμφανίζονται να προασπίζονται τα ιερά και όσια της Δημοκρατίας μας, ασχέτως αν οι ίδιοι την έχουν ήδη ποδοπατήσει …

Όμως, θα ήταν όλα τόσο απλά, αν δεν ήταν συνάμα και πολυπλοκότερα.

Αν στα ύστερα του μυαλού τους, έχουν αποκλειστικά και μόνον την επικοινωνιακή αξιοποίηση της αντιφασιστικής εκστρατείας τους, με απώτερο στόχο να καρπωθούν και να πετάξουν με την ευκαιρία την μπάλα στην εξέδρα, το φίδι εύκολα εκκολάπτει ξανά τα αυγά του …

Αν στα ύστερα του μυαλού τους, ελλοχεύουν όσα ανόητα και προκλητικά πρόβαλαν δειλά, δειλά, περί συνεργασίας με τα σοβαρά… χρυσά αυγά, τότε η κλώσα τους μπορεί να γεννήσει όσα ακριβώς χρειάζονται …

Αν στα ύστερα του μυαλού τους, υπάρχει η εντύπωση ότι ο φασισμός στην Ελλάδα, κατατροπώνεται από τα πάνω, χωρίς ταυτόχρονα την εξάλειψη των αιτιών που τον δημιουργούν και ενδυναμώνουν, τότε αυτή η πολιτική σχολή σκέψης, ναι, είναι επικίνδυνη για τον τόπο.

Η Δημοκρατία όντως δεν φυλακίζει τις ιδέες, δεν τις καταδιώκει, από τη στιγμή που η ίδια δεν είναι ελλειμματική, δεν παραμορφώνει τις αξίες της, δεν φαλκιδεύεται.

Η υπεράσπιση της δε, είναι υποχρέωση και καθήκον της ίδιας της κοινωνίας και όχι μικροπολιτικό παιχνίδι στα χέρια των κατά καιρούς επιβητόρων της …

 

Το μάντρωμα στη στάνη …

 

Το περίφημο σύνθημα του '74 "Καραμανλής ή τανκς", οδήγησε – μεταξύ των άλλων - και στον χαρακτηρισμό του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, ως "στιγμιαίου", με όλες τις συνέπειες που ακολούθησαν για την αποχουντοποίηση του δημόσιου βίου.

Η "ανακάλυψη" της επικινδυνότητας του φασιστικού μορφώματος των Χρυσών Αυγών, από ένα ολόκληρο σύστημα που το εξέθρεψε, το ανέδειξε και το εγκατέστησε, δεν μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα αποχαύνωση της κοινωνίας και τρομοκράτηση των "φιλήσυχων και νοικοκυραίων" αυτού του τόπου, με προφανή σκοπό το μάντρωμα στη στάνη ...

Για τον κοινό νου και την κοινή λογική, τα παιχνίδια αυτά, αγγίζουν μεν τα όρια του φαιδρού, αλλά παρόλα αυτά είναι υπαρκτά και ξεδιπλώνονται με μαεστρία ...

Η Δημοκρατία, εν τέλει, προστατεύεται από τους ίδιους τους δημοκρατικούς πολίτες που σκοπό έχουν από κολοβή που είναι  να την αποδώσουν υγιή και προς το συμφέρον του Λαού και μόνον.

ΥΓ: Σωστά αναφέρουν οι νέοι "σωτήρες" του Έθνους, ότι τα πραξικοπήματα δεν προαναγγέλλονται. Έτσι έπραξαν και οι στρατηγοί την Άνοιξη του '67 και τους πρόλαβαν οι λοχαγοί ...

Περί «Βλαχοδημάρχων»

Από το Αντάμωμα των Βλάχων το 2011 στο Μέτσοβο (Χορευτικό Πολιτιστικού Συλλόγου Ανηλίου)

 

H δήλωση του Αλέξη Τσίπρα για τους «βλαχοδημάρχους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ», ευαισθητοποίησε τα αντανακλαστικά μιας σειράς εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και όσων κατά περίσταση δηλώνουν Βλάχοι, πέραν φυσικά εκείνου του πολιτικού συστήματος που, βρήκε την ευκαιρία – έτσι νόμισε τουλάχιστον – να την αξιοποιήσει αναλόγως.

Ανάμεσα στα άλλα, περισπούδαστη αλήθεια, ήταν και η παρέμβαση του Δημάρχου Μετσόβου Νίκου Τσομπίκου, υπεραμυνόμενου της σύγχρονης Μητρόπολης των Βλάχων, των «ιερών και οσίων» τους.

Όμως, η συζήτηση για τους Βλάχους, δεν είναι ζήτημα «κατ’ αποκοπή», ούτε προσαρμοζόμενη σε καλούπια πολιτικών αντιπαραθέσεων και πολιτικής εκμετάλλευσης.

Η συζήτηση θα είχε νόημα αν, για παράδειγμα, εννοούσαμε ότι απαιτείται να βρούμε τρόπους σωτηρίας της βλάχικης γλώσσας και όχι του «ιδιώματος» που αρέσκονται να λένε όσοι αυτοπροβάλλονται ως ιεραπόστολοι των Βλάχων.

Θα είχε νόημα αν, εννοούσαμε στην πράξη την διατήρηση της πολιτιστικής τους ταυτότητας και όχι απλά του φολκλόρ, της μουσικής τους ιστορίας, της ανάδειξης της ιστορικής τους διαδρομής χωρίς υστεροβουλίες, χωρίς φτιασιδώματα, αλλά με σεβασμό και ερευνητικό ενδιαφέρον στην πορεία των αιώνων.

Οι Βλάχοι μεγαλούργησαν τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και τον ευρύτερο βαλκανικό. Οι Έλληνες Βλάχοι, αποτέλεσαν τον βασικό κορμό πάνω στον οποίο βασίστηκε το χτίσιμο του Ελληνικού Έθνους. Η ιστορία άλλωστε το αποδεικνύει διαχρονικά.

Επομένως κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ούτε με την ιστορική τους διαδρομή, ούτε με τη συνεισφορά τους, πνευματική, πολιτισμική, εθνική.

Η ίδια η ταυτότητα των Βλάχων αναδεικνύεται, εν τέλει, μέσα στη σύγχρονη κοινωνία μας, με τις συμπεριφορές και πρακτικές που εφαρμόζονται .

Ο όρος «βλάχος» άλλωστε, χρησιμοποιήθηκε πάντοτε από ημιμαθείς διαμορφωτές της κοινής γνώμης, υπηρέτες ενός συστήματος που συνθλίβει την ιδιαιτερότητα και αγνοεί την Ιστορία,  ως συνώνυμος του Έλληνα χωριάτη.

Ο Βλάχος είναι μεγάλος και τρανός όταν χρησιμοποιείται αναλόγως και «μουσειακό είδος» υπό εξαφάνιση όταν η συζήτηση εμβαθύνει, στην ιστορική του διαδρομή, τη γλώσσα και τις πολιτισμικές του αξίες.

Οι «Βλαχοδήμαρχοι» συνεπώς, έχουν κάθε λόγο να διαμαρτύρονται και να εξανίστανται όταν τους προσδιορίζουν με τρόπο που απαξιώνει την καταγωγή και όχι τη συμπεριφορά και την πολιτική πρακτική τους.

Έχουν όμως και την ίδια υποχρέωση να είναι και Βλάχοι, εκτός από Δήμαρχοι, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον δικό τους αγώνα ώστε αφενός η Ιστορία να μην παραχαράσσεται και αφετέρου να προστατεύεται στην πράξη.

Τα λοιπά, είναι για εσωτερική κατανάλωση…

Πεσκέσι τα ιερά και όσια

Το δίδυμο της Νέας Ελλάδας ...

 

Το 1986, ο μήνας του μέλιτος ΠΑΣΟΚ – Αριστεράς, έμπαινε σε περιπέτειες με την απόφαση της δεύτερης να μην στηρίξει στον Β’ Γύρο των Δημοτικών εκλογών τους υποψήφιους του Κινήματος σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πειραιά.

Απόρροια της απόφασης αυτής, ήταν η εκλογή των Μιλτιάδη Έβερτ, Σωτήρη Κούβελα και Ανδρέα Ανδριανόπουλου αντίστοιχα. Ο ασκός του Αιόλου είχε ανοίξει.

Η ρήξη, επιβεβαιώθηκε τρία χρόνια μετά, όταν Μητσοτάκης και παραδοσιακή Αριστερά, συμφώνησαν να τελειώσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου, να αποδομήσουν και να τεμαχίσουν το ΠΑΣΟΚ που συμπλήρωνε 8 χρόνια στην εξουσία.

Ήταν η περίοδος, γνωστή και ως «βρώμικο ‘89», που έστειλε τον Ανδρέα στο Ειδικό Δικαστήριο, έφερε τη συγκυβέρνηση Τζανετάκη και ακολούθως την οικουμενική Ζολώτα, αλλά και τον αρχιερέα της αποστασίας του ’65 στην πρωθυπουργία τον Απρίλη του ’90.

Το ταμείο δεν βγήκε όμως στους υπολογισμούς τους. Μπορεί ο Κατσίκης να έδωσε τη δεδηλωμένη των «151» στη Βουλή, όμως ο ταλαιπωρημένος με την υγεία του και τα προσωπικά του Ανδρέας, παρέμεινε όρθιος, απλά και μόνον με την αύρα που εξέπεμπε στον κόσμο της Δημοκρατικής Παράταξης.

 Η απάντηση ήλθε μόλις 4 χρόνια μετά (1993) με τη θριαμβευτική επάνοδο του.

Κοινή συνισταμένη όλης αυτής της πορείας, από το 1986 και μέχρι το 1993, παρά το διαζύγιο των ηγεσιών, ήταν ότι ποτέ δεν κόπηκαν οι δεσμοί και η όσμωση με τον κόσμο που ακολουθούσε την παραδοσιακή Αριστερά.

Μπορεί αυτές να κρατούσαν τα καραούλια τους, πλην όμως ουδέποτε υψώθηκαν τείχη ιδεολογικά, το τιμόνι δεν έστριψε, η πλάτη δεν γύρισε σε έναν κόσμο με κοινούς τόπους, κοινές διαδρομές.

Αυτό ήταν που, εκτός των άλλων, ξανάδωσε στο ΠΑΣΟΚ κυρίαρχο ρόλο το 1993, όταν κατάφερε να επαναπατρίσει κόσμο που του είχε φύγει σε άλλες πολιτείες, λίγο πριν και μετά το ’89.

Είκοσι χρόνια μετά (2013) ότι έχει απομείνει από αυτό που κάποτε ήταν Κίνημα, με τις ιδεολογικές και αξιακές του αρχές να έχουν πάει περίπατο, το γκρουπούσκουλο Βενιζέλου που διαχειρίζεται τις τύχες του, συνειδητά ακολουθεί δρόμο χωρίς επιστροφή.

Ναι, το 2010, επιλέχθηκε η ένταξη στο πρώτο Μνημόνιο ως μοναδική λύση σωτηρίας της χώρας. Οι προφήτες, ακολούθησαν …

Ναι, το 2010, θεωρήθηκε ότι έφτασε η στιγμή να προχωρήσουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, στο γερασμένο μεταπολιτευτικό Κράτος. Ελάχιστοι το πίστεψαν, ακόμη λιγότεροι στήριξαν την επιλογή.

Ναι, το 2010, το ΠΑΣΟΚ έδειχνε να βολοδέρνει ιδεολογικά, έχασε τον προσανατολισμό του, εντάχθηκε και έγινε μέρος του συστήματος που άνοιξε τις δαγκάνες του για να το καταπνίξει …

Δύο χρόνια μετά τις εκλογές του 2009, η πορεία ανακόπηκε ανορθόδοξα και ετερόκλητα. Η Τροία έπεσε κυρίως από μέσα, με τα γεγονότα του Οκτωβρίου. Η ιστορία τα κατέγραψε …

Ο Παπανδρέου τζούνιορ παρελθόν, μα ο κυβερνητισμός του ΠΑΣΟΚ πανταχού παρών. Πλήρης ιδεολογικός απογαλακτισμός, τακτικισμός και ταύτιση με την τρόικα εσωτερικού, που διαμορφώνει αργά και σταθερά την επόμενη ημέρα του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα.

Τα Μνημόνια δεν έφυγαν, δεν «επαναδιαπραγματεύτηκαν», παρέα με εκείνον (Σαμαράς) που άλλαξε την προβιά του εν μια νυκτί …

Η Ελλάδα χώθηκε ακόμη πιο βαθειά, οι πολίτες της εξουθενώθηκαν, έγιναν «γουρούνια στο σακί», για τους μεταπράτες της δημόσιας περιουσίας της, η «μπότα» των οικονομικών κατακτητών της, ακούγεται πλέον ξεκάθαρα από άκρη σ’ άκρη της ελληνικής επικράτειας.

Το τοπίο πλέον ξεκαθαρίζει. Η Δεξιά, με τον ακροδεξιό της βραχίονα κοινωνικό μπαμπούλα, φέρνει στην αγκαλιά της νέους παίκτες, από τη δεξαμενή της άλλοτε κραταιάς Δημοκρατικής Παράταξης.

Το κόμμα Βενιζέλου, όταν δεν επιχαίρει για την Αντιπροεδρία και το υπουργιλίκι του επικεφαλής του, τη «σωτηρία της χώρας»,  συνεχίζει να αφυδατώνεται, να πιάνει τα ντουφέκια με τον κόσμο και τις ηγεσίες της Αριστεράς, να ταυτίζεται απόλυτα ιδεολογικά με τον νεοφιλελευθερισμό και τους εκφραστές του.

Γι αυτό και δεν έχει τύχη σ’ αυτή του την πορεία. Γι αυτό και θα το καταβροχθίσουν, ότι έχει απομείνει, οι αυθεντικοί ιδεολογικοί παίκτες, γι αυτό και δεν μπορεί να συνεχίσει να κουβαλά μια ιστορική διαδρομή που δεν του ανήκει πλέον και την διαπραγματεύεται αντί πινακίων φακής …

Όχι, το Κίνημα που γνωρίζαμε δεν υπάρχει. Ο κόσμος του σκόρπισε, ο περισσότερος ιδιωτεύει αποκαμωμένος και απογοητευμένος.

Είναι ο ίδιος κόσμος που οφείλει αφενός να κρατήσει ανοιχτούς τους διαύλους με τους υπόλοιπους δημοκρατικούς πολίτες και τα πολιτικά σχήματα του λεγόμενου κεντροαριστερού τόξου και αφετέρου να κόψει οριστικά και αμετάκλητα τον ομφάλιο λώρο με εκείνους που πάνε πεσκέσι στη Δεξιά και τους εκφραστές του νέου πολιτικοοικονομικού κατεστημένου της χώρας, τα ιερά και όσια της Δημοκρατικής Παράταξης.

Όταν μας δέσουν …

Την Δευτέρα, ο "ατσαλάκωτος" Αντώνης, είχε έτοιμο το ΦΕΚ της επιστράτευσης των καθηγητών, για να προκάνει την πτήση για Κίνα ... Λεπτομέρεια: Οι τοπικές ΕΛΜΕ συνεδρίαζαν Δευτέρα και Τρίτη για την απεργία ...

 

Την Τρίτη, η συνδικαλιστική οργάνωση των δημοσίων υπαλλήλων, "απήργησε" για ... συμπαράσταση στους καθηγητές με συγκέντρωση "είμαστε δυο, είμαστε τρεις" και τους "Αντωνάκους" στα Προπύλαια ... Λεπτομέρεια: Η ΟΛΜΕ είχε ζητήσει συμπαράσταση για την Παρασκευή ...

Τα παπαγαλάκια και τα Μαζικά Μέσα Ευνουχισμού, μέρες τώρα πιπιλίζουν τους "θρήνους και οδυρμούς" της "κοινωνίας που πλήττεται"... Λεπτομέρεια: Ούτε η μαζική συμμετοχή στις Συνελεύσεις και τα ποσοστά υπέρ της απεργίας, ήταν ικανά να τους "συγκινήσουν" ...

Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι γενικώς, που τόσο όμορφα περνούν και διαβιούν με τις οικογένειες τους, όλον αυτόν τον καιρό και πίνουν εις υγεία της τρικομματικής, αφού δεν τους χτύπησε ο ... στρατός, εκείνων την πόρτα τους, γύρισαν από το άλλο πλευρό και ροχαλίζουν ...

Έ λοιπόν. Έτσι που το πάμε, έτσι που το πάνε αυτοί που μέχρι τον περασμένο Ιούνη, θα ... ανέτρεπαν το σύστημα και μετά είπαν να καθίσουν λιγάκι μαζί του για ένα ... βύσσινο, όταν μας δέσουν για τα καλά χειροπόδαρα, ούτε τη μοίρα μας δεν θα μπορούμε να κλαίμε, χωρίς να γίνουμε περίγελως της ιστορίας ...

Περί όνου σκιάς

Πρωτόβγαλτος στην Αθήνα, στα τέλη του '70, ρώτησα τον δάσκαλο Χρήστο Θεοχαράτο, "πως γίνεσαι πολιτικός συντάκτης", μιας και το είχα κι αυτό το σαράκι.
"Αν μετρήσεις όλα τα μάρμαρα της Βουλής για καμιά 25αριά χρόνια", μου απάντησε, εννοώντας ότι πρώτα έπρεπε να φάω τα λυσσακά μου στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. Ακριβώς δηλαδή όπως συνέβη, στα τέλη του '80 με την "ελεύθερη ραδιοφωνία / τηλεόραση" όπου 20άρηδες χρίστηκαν εν μια νυκτί "πολιτικοί συντάκτες / σχολιαστές", κρατώντας ένα ματσούκι στο χέρι...
Η αναφορά ενδεικτική και αλληγορική θα έλεγα, με αφορμή τα όσα ακολούθησαν τον περίφημο Τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο.
Συνάδελφοι ξιφουλκούν - και δίκαια - για τα διαιτητικά όργια στον αγώνα του ΟΑΚΑ, ο ένας συναγωνίζεται τον διπλανό του στα social media, σε λόγο και γραφή, με στόμφο και δεινότητα, αλλά ...
Είναι οι ίδιοι που, οι εφημερίδες και τα μέσα όπου εργάζονται, την έκαναν κοινώς γαργάρα, μιλώντας και γράφοντας "περί όνου σκιάς", ως συνήθως άλλωστε ...
Είναι αυτοί που, συνήθως, βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και σχολιάζουν αναλόγως των συλλογικών τους προτιμήσεων. Γι αυτό και ο λόγος τους, δεν γίνεται πιστευτός, δεν μπορεί να συνεγείρει την κοινή γνώμη.
Θέλει γνώση, συγκροτημένη άποψη, τεκμηριωμένη προσέγγιση και  - προ πάντων - καθαρότητα σκέψης, "πρότερον έντιμον βίον", να βουτήξεις τη γλώσσα και τη γραφίδα σου στο μυαλό, ώστε να έχεις το δικαίωμα να κρίνεις ως δίκαιος Αριστείδης ...










 

Όταν το κρέας βαφτίζεται ψάρι ...

Αποκαλυπτικά είναι τα νούμερα που έδωσε στη Βουλή ο υπουργός Διοικητικής Μεταρύθμισης κ. Μανιτάκης, για τον αριθμό των μετακλητών υπαλλήλων που υπηρετούν σε Υπουργεία, άλλους Κυβερνητικούς φορείς και τους ΟΤΑ.
Με μια απλή, πρώτη ανάγνωση, διαπιστώνεται πως από τον Νοέμβρη του 2012 έως τον Μάρτη του 2013, οι μετακλητοί μειώθηκαν πράγματι κατά 34 τον αριθμό και από 1254 που ήταν το περασμένο φθινόπωρο, έγιναν 1220 τον προηγούμενο μήνα ...
Όμως, μια πιο ενδελεχής παρατήρηση των στοιχείων, αποδεικνύει ότι τα πράγματα κάθε άλλο παρά έτσι είναι.
Οι κατά 34 λιγότεροι μετακλητοί, στο σύνολο των θέσεων, είναι αποτέλεσμα, της μείωσης που επήλθε στον αριθμό των μετακλητών στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπου από 566 που ήταν, βρέθηκαν στους 427.
Αντίθετα το πάρτυ, στα υπουργεία και τους άλλους κυβερνητικούς φορείς, καλά κρατεί.
Διακρίνουμε λοιπόν, για το ίδιο διάστημα, αύξηση μετακλητών υπαλλήλων, στο υπουργείο Τουρισμού 8, Παιδείας και Περιβάλλοντος 7, Εσωτερικών 9, Εξωτερικών και Οικονομικών 10, Υγείας 23, κυβερνητικούς φορείς 11, κ.λπ.
Δηλαδή, σε διάστημα 5 μηνών, οι μετακλητοί υπάλληλοι σε υπουργεία και άλλους κυβερνητικούς φορείς, αυξήθηκαν κατά τουλάχιστον 110 ...
Την ίδια στιγμή, που παπαγαλίζονται οι απολύσεις 15.000 για το 2013 στο Δημόσιο (στενό και ευρύτερο τομέα) και τρομοκρατείται ένα σωρό κόσμος, η απόφαση του Πρωθυπουργού από 7 Δεκεμβρίου 2012, για μείωση κατά 20% των θέσεων μετακλητών υπαλλήλων, καταντάει ένα ακόμη ανέκδοτο...

  

Μνημονίων το ανάγνωσμα

Μας έβαλε λέει, τέτοια μέρα τρία χρόνια πριν (23/4/10) στο Μνημόνιο, λιγότερο από 6 μήνες αφού ο αραχτός της Ραφήνας την είχε κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, γιατί δεν άντεχε προφανώς το οικονομικό του θαύμα ...
Ήταν Πρωθυπουργός, σχεδόν για 2 χρόνια, μέχρι που Λιντζεροπαρέες και λοιπές καλτσοδέτες, συνεπικουρούμενες από ντόπια μεγαλολαμόγια, ανακάλυψαν τον ... μακράς πνοής Παπατέτοιο, τον οποίο, λέει, "στήριζε" ο Αντώνιος ο Αντιμνημονιακός, κατά αποκοπή και πριν ολοκληρώσει τις κωλοτούμπες του ...
Δεκαοκτώ μήνες μετά, μας ήλθαν κατακέφαλα άλλα δύο (αριθμός 2) Μνημόνια, "προαπαιτούμενα", Στουρνάρηδες, σεβάσμιοι αριστεροί γέροντες, Βοναπάρτηδες, σχεδόν όλο το αφαν γκατέ της προ του 2009 αλήστου μνήμης εποχής και μια μονοπωλιακή μιντιακή δικτατορία, που όλα τα σκιάζει, όλα τα ζωγραφίζει ...
Δέκα μήνες από τις τελευταίες εκλογές, αυτοί που θα "επαναδιαπραγματευόταν", θα "ακύρωναν" και θα έστελναν στον αγύριστο το Μνημόνιο, είτε υπέγραψαν και εφαρμόζουν άλλα δύο, είτε βολοδέρνουν μεταξύ σφύρας και άκμωνος ...

Πανηγυρισμοί …

Η Κύπρος έκανε αυτό που ΔΕΝ έκανε η Ελλάδα. Είπε ΟΧΙ, μέσα στην Ευρωζώνη=Λέσχη των νεοφιλελεύθερων και τώρα αναζητεί τρόπους διεξόδου από την κρίση στην οποία ασφαλώς και δεν είναι αμέτοχο το δικό της πολιτικό προσωπικό.

Ασφαλώς και η φλεγόμενη μπάλα του ΟΧΙ μπορεί να κάψει και να τσουρουφλιάσει πολλούς και σε πολλές κατευθύνσεις.

Ασφαλώς και οι Μερκελιστές των Αθηνών τώρα, έχουν πλέον και με τη βούλα ζήτημα να δικαιολογήσουν τις δικές τους ανακυβιστήσεις.

Ασφαλώς και η ... αποχή του Αναστασιάδη που γύρισε στη Λευκωσία, από τις Βρυξέλλες, με συγκεκριμένη απόφαση και εντολή να την επικυρώσει από την Κυπριακή Βουλή, είναι για γέλια (κόμμα που εισάγει νομοσχέδιο στη Βουλή να ... απέχει στην ψήφιση του).

Ασφαλώς και έχουν μεγαλύτερη πλάκα όσοι, στην Αθήνα, έσπευσαν να ... συμπαρασταθούν λέει στην απόφαση των Κυπρίων, όταν λίγες μέρες νωρίτερα είχαν αποφασίσει ομόφωνα στον ενταφιασμό τους στο Γιούρογκρουπ.

Κωμικοτραγικό όμως επίσης είναι, οι πέραν της τρικομματικής μπάντας των Μνημονίων και ο κόσμος που ... επαναστατεί στα σόσιαλ μίντια, να ευελπιστούν να γίνει το θαύμα και στην μπανανία μας, χωρίς να κουνήσουν εκείνοι τα δαχτυλάκι τους ..

Πανωλεθρίαμβος

Ζούμε, νέες, ιστορικές στιγμές στον Ελληνικό Αθλητισμό.

Έχουμε, όντως, Κυπελλούχο Ελλάδας στο μπάσκετ για το 2013.

Ο τελικός στο Ελληνικό ολοκληρώθηκε και μία από τις δύο ομάδες των «πρασινοκόκκινων» που ήταν φιναλίστ, σήκωσε την κούπα. Σημασία δεν έχει ποιά…

Αρκεί που η κούπα σηκώθηκε.

Μιλάμε για πανωλεθρίαμβο…

Ας σοβαρευτούμε όμως.

Αίφνης, μείναμε στήλες άλατος, από τα έκτροπα του τελικού. Πρώτη φορά τέτοια αίσχη …

Αίφνης, διαπιστώσαμε πως το μεγαλείο του Αθλητισμού απαιτεί να γίνονται αυτές οι «γιορτές» και οι παρελάσεις των στρατών εκατέρωθεν.

Αίφνης, μας ξένισε η συμπεριφορά των οργάνων του «νόμου και της τάξης», με την εικόνα …  φάλαγγας κατ’ άνδρα, περιμετρικά του αγωνιστικού χώρου.

Ωραία, αυτοί οι «μαχητές» των ιδανικών που βρέθηκαν – και - στο Ελληνικό, είναι οι φυσικοί αυτουργοί, ενός πολέμου που διαρκεί χρόνια τώρα.

Πίσω τους, κλείνουμε – όλοι εμείς – τα μάτια για τους ηθικούς αυτουργούς που τους «οπλίζουν» με πολεμοφόδια, λογίς λογιών …

Άντε και έγινε ιδιώνυμο ο χουλιγκανισμός στον Αθλητισμό.

Πλάνη οικτρά ότι τελειώσαμε και καθαρίσαμε. Η βία γεννά βία …

Εδώ, πάνω απ’ όλα, χρειάζεται να μιλήσουμε ειλικρινά. Κάτι που δεν κάνουμε μέχρι τώρα.

Εδώ, χρειάζεται να πούμε και να γράψουμε αλήθειες, εμείς οι κονδυλοφόροι και … ματσουκοφόροι …

Αλλά πώς να τα πράξουμε αυτά, όταν, εμείς οι ίδιοι, είμαστε οπαδοί, εμείς οι ίδιοι είμαστε κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για τους μεγάλους και τρανούς του Ελληνικού Αθλητισμού;

Πώς να το πράξει αυτό η συντεταγμένη Πολιτεία, όταν συναγελάζεται, με όλους αυτούς, αρκετοί από τους οποίους ¨επιχειρούν» υπογείως στην ελληνική οικονομία;

Πώς να το πράξουν οι προϊστάμενες αρχές, όταν το κόστος για τα ψηφαλάκια, προτάσσεται των καθαρών θέσεων και αποφάσεων;

Θα ξαναζήσουμε πανωλεθρίαμβους, όσο τους περιγράφουμε τάχα μου αηδιασμένοι, αποφεύγοντας να μπούμε στην αρένα της πραγματικής κάθαρσης και στον Αθλητισμό.

Οι εξουσιάζοντες, άλλωστε έχουν κάνει την επιλογή τους.

Έγραψαν  στα παλιότερα των υποδημάτων τους κι αυτή τη συνταγματική επιταγή, ποδοπατώντας τον ερασιτεχνικό Αθλητισμό, την ίδια στιγμή που αμέσως ή εμμέσως επιδοτούν τον πραγματικά κρατικοδίαιτο Αθλητισμό.

Αυτόν που συντηρεί τους «στρατούς» και μας οδηγεί από πανωλεθρίαμβο σε πανωλεθρίαμβο …

 

Μια ωραία ατμόσφαιρα ...

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα ...

Ο κόσμος στο καβούκι του και απένταρος, η ελπίδα πουθενά

Τα ευρώπουλα στους έχοντες και κατέχοντες, ο φόβος και η παραπληροφόρηση στην δύσμοιρη κοινωνία

Οι "λίστες" στο χρονοντούλαπο, το σόου στην επικαιρότητα

Τα ... προαπαιτούμενα της αφαίμαξης καθημερινό σίριαλ των "8", η αντίδραση ξεχασμένη στους καναπέδες

Ο φασισμός πανταχού παρών και τα παπαγαλάκια στη διαπασών

Οι κλέφτες στην τσέπη μας και οι "αγανακτισμένοι" είδος απωλεσθέν

Οι στρακαστρούκες στον αέρα και η τρόικα εσωτερικού στη θέση της και το χαβά της

Οι εργαζόμενοι στην πυρά και οι αφεντάδες πάνω από τη λεία τους

Είμαστε, όντως, μια ωραία ατμόσφαιρα ...