Παλλαϊκό Μέτωπο Αντίστασης …

Μας πάνε δεμένους  χειροπόδαρα στον Καιάδα.

Ελέγχουν την πληροφόρηση, υποτάσσονται πλήρως στα εγχώρια λαμόγια και τους ξένους τοκογλύφους μας.

Ισοπεδώνουν ότι είχε απομείνει από το λεγόμενο Κοινωνικό Κράτος (τώρα βέβαια το αποδέχονται ότι υπήρχε αλλά αυτό είναι αλλού παπά ευαγγέλιο ...), κουρελιάζουν το Σύνταγμα και κάθε αξία.

Διαμορφώνουν κλίμα φοβίας, αμάθειας,  σύγχισης και συνθήκες εργασιακής και ασφαλιστικής γαλέρας,  διαμορφώνοντας ελεύθερο πεδίο στην καταλήστευση μας.

Τρομοκρατούν και κατασυκοφαντούν, τον αγώνα και τους αγωνιζόμενους εναντίον του ολέθρου, στρέφουν τον αδελφό εναντίον του αδελφού του, σε κοινωνικό εμφύλιο.

Χρησιμοποιούν βολικούς "αριστερούς", προσκυνημένους συστημικούς και εξαγνισμένους νεοφιλελευθεριστές, στην υποδούλωση μας.

"Ζωγραφίζουν" μια Ελλάδα όπου, ξεπουλιέται ο πλούτος της, χαρίζονται οι πολίτες της, υποδουλώνονται τα νιάτα της.

Σε διατεταγμένη υπηρεσία, οι υπηρέτες των πατρώνων της βίαιης αναδιανομής του πλούτου και των δικαιωμάτων μας, δείχνουν τα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς μιας χώρας που πνέει τα λοίσθια και παραδίδεται επί πίνακι.

Η απάντηση είναι μία: Παλλαϊκό Μέτωπο Αντίστασης, με όραμα, ενότητα, αλληλεγγύη, για το (ξανα)χτίσιμο μιας Ελλάδας λεύτερης, δημοκρατικής, για τους πολίτες της και όχι τους αποικιοκράτες και τα ανδρείκελα τους.    

Λύκος στα πρόβατα …

Βοσκός, κάποτε, απηυδισμένος γιατί εκείνος έτρεχε στις βουνοπλαγιές με τα «ζωντανά» του και άλλοι συγχωριανοί του έπαιζαν πρέφα και «δηλωτή» στο καφενείο του χωριού, βάλθηκε να τους τρελάνει …

Κάθε τρεις και λίγο, έβγαινε στην κορφή και βροντοφώναζε: «Χωριανοί, χωριανοί, λύκος στα πρόβατα …».

Ήθελαν δεν ήθελαν οι συγχωριανοί του, παρατούσαν την πρέφα, τα τσίπουρα και τα κρασιά τους και βουρ ανηφόριζαν να σώσουν το κοπάδι …

Τζίφος όμως. Λύκος εδώ, λύκος εκεί, πουθενά λύκος…

Είδαν και απόειδαν οι άνθρωποι και το πήραν απόφαση: Ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, δεν ξανασηκώνονται από την καρέκλα του καφενείου …

Αλλά, ο βοσκός το χαβά του. Πουρνό πουρνό, ανέβηκε στη μεγάλη την πέτρα και φώναξε: «Λύκοι στα πρόβατα χωριανοί, βοηθείστε με …»

Αμ πως. Κανείς δεν σηκώθηκε από τη θέση του, κανείς δεν ανηφόρισε την πλαγιά.

Το κοπάδι του βοσκού έγινε φύλλο και φτερό, στη στιγμή, από αγέλη λύκων ...

Η λαϊκή παροιμία, το χωρατό αν θέλετε, εύκολα αντικατοπτρίζεται στη σημερινή μας πραγματικότητα.

Εκείνη που, κάθε τρεις και λίγο «πτωχεύει» την Ελλάδα, εξαντλεί τα αποθεματικά της και δεν «υπάρχουν λεφτά να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις» …

Επειδή, όσοι τα μηχανεύονται όλα αυτά και τα σερβίρουν στον κόσμο, κινδυνεύουν να μείνουν μόνοι με τους «λύκους», καλό είναι να μη θεωρούν την κοινωνία που βασανίζεται, κοπάδι τους …

 

Λεύτερος ...

Λεύτερος είναι αυτός που κάνει αυτό που λέει η περδικούλα του.
Λεύτερος είναι αυτός που δεν σκύβει το κεφάλι όταν, ανεπαρκείς - τουλάχιστον - ηγεσίες, τον αφήνουν καταμεσίς του δρόμου.
Λεύτερος είναι αυτός που βιώνει με αξιοπρέπεια τον προσωπικό του αγώνα.
Λεύτερος είναι αυτός που αναφέρεται μονάχα στον εαυτό του και τη συνείδηση του.
Αυτή η Λευτεριά, δεν φυλακίζεται, δεν τεμαχίζεται, δεν μπαίνει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Μα, επιβεβαιώνεται καθημερινά, στη ζωή και τις δράσεις της, στη συμπεριφορά και τον Αγώνα μας!

Στον μαγικό κόσμο της Ελλάδας …

 

Πέρυσι, τέτοια εποχή, όλα ήταν διαφορετικά σ’ αυτή τη χώρα:

Ο Παπανδρέου γυρνούσε από τη Σύνοδο Κορυφής, όπου είχε αποφασιστεί το «κούρεμα» του χρέους, με την ιδέα για το … τρισκατάρατο δημοψήφισμα που θα έφερνε λέει την διάλυση στην Ευρώπη και τις αγορές … Τουλάχιστον έτσι μας είπαν …

Οι Τράπεζες, αυτά τα φιλόπτωχα ταμεία που επιδοτούνται από τον έλληνα φορολογούμενο από το 2008 με τα «πακέτα» των κρατικών εγγυήσεων, αν οι ιδιοκτήτες τους δεν έβαζαν το χέρι στην τσέπη να μετάσχουν στην ανακεφαλαιοποίηση τους, ενδεχομένως να περνούσαν υπό κρατικό έλεγχο …  

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έφευγε άπραγος από την εξέδρα των επισήμων στη Θεσσαλονίκη, μιας και ένας εσμός κόσμου πολιτικού «μωσαϊκού», ήθελε να ματαιώσει την παρέλαση. Και το έκανε … Αλλά τότε, έφταιγε ο … Μπεγλίτης.

Ο Σαμαράς, νυχθημερόν διατυμπάνιζε το «μολών λαβέ» στους τροϊκανούς και τα μνημόνια τους, ενώ το … γιαούρτι, οι μούντζες και τα φωνητικά «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή»,  πήγαιναν σύννεφο …

Στο περιστύλιο της Βουλής, οι … Λιντζέρηδες, υπονοούσαν την ανατροπή Παπανδρέου. Το Κίνημα και της … καλτσοδέτας όπως ειπώθηκε …

Στις Κάνες, οι Μερκοσαρκοζί, επέπλητταν τον Έλληνα Πρωθυπουργό για την ιδέα του δημοψηφίσματος και στα «δελτία των 8», μιλούσαν για το … κακό που βρήκε την Ευρώπη με την απόφαση του ΓΑΠ…

Η απόφαση πλέον είχε ληφθεί. Η Ελλάδα θα προχωρούσε με τους Παπαδήμους και ο Σαμαράς θα έπαιρνε σειρά,  μετέχοντας μεν στην κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» αλλά μόνον για να πάρουμε τη δόση και χωρίς να ψηφίσει κανένα νέο Μνημόνιο … Έτσι, τουλάχιστον, μας έλεγαν …

Πέρασε ο χειμώνας, ήλθε η άνοιξη, ήλθαν οι πρώτες εκλογές, βάλαμε στη Βουλή τα «χρυσά αυγά», μα κάτι έλειπε από τη σούπα οπότε ξαναπήγαμε στις κάλπες, υποσχόμενοι άλλος «επαναδιαπραγμάτευση», άλλος «αναδιαπραγμάτευση», άλλος Ζάππειο 1,2, 3 και πάει λέγοντας …

Ήλθε και η τρικοματική κυβέρνηση «εθνικής συνευθύνης», που τέσσερις και πλέον μήνες τώρα, «διαπραγματεύεται» λέει τη … δόση των 31,5 δις … αλλά να έχουν «κολλήσει» στα «εργασιακά» του νέου πακέτου μέτρων ύψους  13,9 δις …

Η χώρα, ναι αυτή που είχε χάσει λέει την … αξιοπιστία της, βρήκε το βηματισμό και πλέον τα πρώην τα αφεντικά της στην Ευρώπη την αποδέχονται, ο Πρωθυπουργός της – ναι αυτός που δεν ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο γιατί ήταν χειρότερο από το δεύτερο  …  - δηλώνει αποφασισμένος να τη «σώσει» και να τη βγάλει στο ξέφωτο …

Μπερδευτήκαμε βέβαια λίγο με τις «λίστες» και τη Λαγκάρντ, αλλά όμως το Έθνος γιόρτασε περίλαμπρα την 28^η Οκτωβρίου, παρουσία εκατοντάδων στρατιωτών στην παραλία της Θεσσαλονίκης, «χωρίς απρόοπτα», όπως μας ενημέρωσαν …

Τους Βαξεβάνηδες τους στείλαμε στην Ευελπίδων και τους Αρβανίτηδες / Κατσίμηδες σπίτι τους, αλλά κατά τα λοιπά ο της Δικαιοσύνης, Δένδιας, χάθηκε μελετώντας τη μήνυση εναντίον του «Γκάρντιαν» για τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ …

Με αυτά και με αυτά, ο σύγχρονος Διογένης ψάχνει με το φανάρι του να βρει ποιες στο διάολο νέες «μεταρρυθμίσεις» έκανε 4 μήνες τώρα η πατριωτική μας κυβέρνηση, ποιες «δράσεις» ανέλαβε και υλοποίησε από το Μνημόνιο 2 του περασμένου Μαρτίου, σε ποια «αναεπαναδιαπραγμάτευση» (αδόκιμος όρος αλλά τι να κάνουμε;) προχώρησε, τι συνέβη με τα τραπεζικά ντιλ των «απορροφήσεων» και την περίφημη ανακεφαλαιοποίηση, πως νοούνται οι αποκρατικοποιήσεις – ξεπουλήματα της δημόσιας περιουσίας μας, πως αντιλαμβάνονται τη Δημοκρατία και την ελεύθερη έκφραση της οι κυβερνοπατέρες μας…

   

Πολιτικοί απατεώνες ...

 

Ψηφίστηκε από το 29% του ελληνικού λαού που πήγε στις κάλπες και ξημέρωσε στο πηδάλιο της χώρας, με ορντέβρ βενιζελικής αύρας και αριστερής γαρνιτούρας ...

 Πήγε 3 φορές στο Ζάππειο, ανακάλυψε την Ιερουσαλήμ με τα ισοδύναμα των 18 δις που αντιστάθμιζαν αυτά που είχαν υπογράψει οι ίδιοι τον Μάρτη του 2012 και τώρα ετοιμάζεται να μας φορέσει τα 12 δις κατακέφαλα ...

 Μίλησαν για το υψηλό εργασιακό κόστος που αποτρέπει τους "επενδυτές" από το Ελλαδιστάν, έφεραν στα τάρταρα τους μισθούς και τις συντάξεις, μα τα είδη βασικής διατροφής και τα λοιπά αγαθά παρέμειναν στην στρατόσφαιρα ...

 Μίλησαν για την διαφθορά των πολιτικών και το μαύρο πολιτικό χρήμα, μα αφού μαντρώσανε τον Άκη, γυρίσανε πλευρό ...

 Μίλησαν για "επαναδιαπραγμάτευση" και "αναδιαπραγμάτευση" του Μνημονίου Νο 2, μα έκαναν δύο μήνες να βγάλουν μιλιά και όταν πήγαν στον αφέντη (Μέρκελ), ζήτησαν ταπεινά συγνώμη ("ουδείς αναμάρτητος") ...

 Μας φόρεσαν καπέλο τα "χρυσά αυγά", για να μάθουμε τι σημαίνει νόμος και τάξη και τώρα κλαίνε και οδύρονται τάχα μου ...

 Στέλνουν τον κόσμο στην απελπισία και την απόγνωση και αυτοί κοκορεύονται για τις "μεταρρυθμίσεις" λέει που συντελούνται ...

 Αλλά αλήθεια. Αφού δεν έχουν πρόβλημα με τη "συνταγή" της συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις των δανειστών μας, γιατί "κατανάλωσαν" έναν ολόκληρο χρόνο τιτιβίζοντας αέρα κοπανιστό και ανέξοδο λαϊκισμό, χωρίς αποτέλεσμα;

 Ούτε ένας στον καναπέ λοιπόν ...

Το Φθινόπωρο μας ...

Δύο φορές ο λαός "σύρθηκε" σε εκλογές, μέχρι να του λανσάρουν την τρικοματική συγκυβέρνηση του ενός ... Την μονοκοματική μπάντα που επελαύνει στο μολυσμένο κρατικό κορμί, σαν τον παλιό καλό καιρό ...
Κι αφού "επαναδιαπραγματευτήκαμε", "αναδιαπραγματευτήκαμε" και κουνήσαμε το ... δάχτυλο μας στους δανειστές, γυρίσαμε πλευρό ...
Με αυτά κι με αυτά, ο θίασος, ξεμπέρδεψε με το πρώτο δίμηνο της εθνικής...

του αποστολής ...΄
Μα, ήλθε ο λογαριασμός με τα πρώτα φύλλα του φθινοπώρου και χωρίς τον ... Ξένιο της φιλοξενίας ...
Η Αγροτική πήγε στον μπαρμπαΜιχάλη για κάτι ψιλά, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ετοιμάζεται για άλλον (;) ... θείο, τα "ισοδύναμα" χάθηκαν στον πάτο της ανυπόληψίας, τα Ζάππεια 1, 2, 3 και 1013, γυρίζονται σε ντοκυμαντέρ, ο πράσινος ήλιος πήγε ... κομωτήριο και ο "θεσμικός" βαυκαλίζεται ότι ηγείται Κινήματος, ενώ ο μειλίχιος τη Αριστεράς υψώνει το ανάστημα του χωρίς να τον ρωτήσει κανείς ...
Τα χρυσά αυγά ανέλαβαν την καθοδήγηση και την εκτελεστική δράση του συστήματος και στις συνιστώσες δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμη τι προκρίνουν για την μεγάλη μέρα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Κοινωνικής Απελευθέρωσης ...
Δεν προκάνουμε αδέλφια. Μας αποτελειώνουν και ... καμαρώνουμε....

Αφουγκραστείτε τους πρωταγωνιστές …

Φτάσαμε στο δια ταύτα. Οι 30οί σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες αρχίζουν απόψε και επίσημα στο Λονδίνο, με την Τελετή Έναρξης.

Ωραία λοιπόν. Ασχοληθήκαμε και θα ασχοληθούμε με τη Βούλα, τον Δημήτρη, τον Ισίδωρο, τον Σπύρο, τον αθλητισμό και τις ίντριγκες του, τα συμφέροντα και τον καπιταλισμό που τα εκτρέφει, την εμπορευματοποίηση και το σόου μπίζνες που στήνεται γύρω από την κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη και όχι μόνον.

Καμία αντίρρηση. Κοινωνικό - το μέγιστο - φαινόμενο ο Αθλητισμός, οπότε δεν απαλλάσσεται όλων των εντρυφήσεων που γίνονται και – καλώς - θα γίνουν στο μέλλον.

Αλλά…

Αφήστε μας πια, κυρίως εσείς της αλόγιστης «ελευθερίας»  των social media, να παρακολουθήσουμε τους Αγώνες, τους Αθλητές και τις προσπάθειες τους και μόνον.

Στα στάδια, τα γυμναστήρια, τις πισίνες, τους υδάτινους στίβους, υπάρχουν πρωταγωνιστές.

Οι Αθλητές…

Αυτοί που ιδρώνουν, αυτοί που κοπιάζουν, αυτοί που ονειρεύονται την αποκορύφωση της αθλητικής τους καριέρας.

Αναδείξτε λοιπόν τις προσπάθειες τους, σταθείτε στον αγώνα τους, αφουγκραστείτε τους.

Ναι, δεν είναι πλέον το ωραίο πνεύμα Αθάνατο, δεν είναι ο δαφνοστεφανωμένος και με το κλαδί ελιάς, Αθλητισμός.

Είναι όμως αυτός που πάντα ενώνει. Λαούς, θρησκείες, πολιτισμούς.

Είναι όμως αυτός που πάντα συγκινεί. Όλες τις κοινωνικές τάξεις, όλες τις ιδεολογίες, όλη την ανθρωπότητα.

Ο Ελληνικός Τύπος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948

Παραμονές έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και με την ευκαιρία θα ήταν χρήσιμο να δούμε, πως ο Ελληνικός Τύπος, 64 χρόνια νωρίτερα, στην αντίστοιχη διοργάνωση του 1948 στη βρετανική πρωτεύουσα, προσέγγιζε το γεγονός.

Η εφημερίδα «Ελευθερία», με επιστολή της στις 26 Ιουλίου 1948 προς την τότε διοίκηση της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας (τότε ΕΚΟΦ, νυν ΚΟΕ), ανακοίνωνε τον τρόπο κάλυψης των Αγώνων, με συνδυασμό συνεργασίας με το Πρακτορείο ΡΩΥΤΕΡ, του απεσταλμένου της στο Λονδίνο, του εκεί ανταποκριτή της και του ειδικού εν Ελλάδι συνεργάτη της...

Αναφέρει η επιστολή:

«Φίλε Κύριε,

Η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» πιστεύει στον αθλητισμόν ως μίαν από τις βασικές προϋποθέσεις της εξελίξεως και αναπτύξεως της ανθρωπότητος.

Η προϋπόθεση αυτή για μια καλύτερη δημιουργία στις σημερινές συνθήκες της Ελλάδος αποτελεί απαραίτητη ανάγκη στη προσπάθεια της αναπλάσεως της νεολαίας μας.

Με την αντίληψιν αυτή η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ως μέρος τη τετάρτης του Κράτους λειτουργίας και ως εκπρόσωπος της κοινής γνώμης εθεώρησε και θεωρεί υποχρέωσιν της να συμβάλη μέσα στον κύκλο του προορισμού της και της δράσεως της με όσο μπορεί περισσότερες δυνάμεις για την ενίσχυση και ανάπτυξη της αθλητικής ιδέας.

Συνεπής προς την συναίσθησιν της υποχρεώσεως αυτής η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» με την ευκαιρίαν των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου επεδίωξε και κατώρθωσε να εξασφαλίση προς εξυπηρέτησιν των Ελλήνων φιλάθλων την απόλυτη ενημερότητα με τις παραμικρότερες λεπτομέρειες και με αρτία κριτική παρακολούθηση της τιτανομαχίας του Λονδίνου.

Συνεβλήθη με το διεθνούς κύρους Πρακτορείον Ειδήσεων ΡΩΥΤΕΡ δια την αποκλειστικήν στην Ελλάδα παροχή όλων των ειδήσεων από τους αγώνας. Η συμφωνία δε αυτή έχει ιδιαίτερη αξία, διότι το Πρακτορείον ΡΩΥΤΕΡ με τη φιλοδοξία να παρουσιάση τελεία και πλήρη μετάδοση των ειδήσεων, οργάνωσε ολόκληρο δίκτυο ώστε η μετάδοση των αγώνων να γίνεται κατά την διάρκειαν της τελέσεως των και μέσα από το στίβο με χρησιμοποίηση των τελευταίων τηλετυπικών μηχανημάτων. Κατ’ αυτόν τον τρόπον η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» θα έχη ανά πάσαν στιγμήν και αμέσως και τις παραμικρότερες λεπτομέρειες κάθε αγωνίσματος, ώστε να είναι εις θέσιν να δώση στον κοινόν την τελειοτέραν, λεπτομερεστέραν και ενημερωτέραν περιγραφήν.

Επί πλέον απέστειλεν ήδη εις το Λονδίνον ως έκτακτον απεσταλμένο της τον τακτικόν επί των αθλητικών συντάκτην της κ.Δ. Καπλάνογλου, ο οποίος εν συνεργασία μετά του εν Λονδίνω μονίμου ανταποκριτού της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» κ. Γ. Ανδρουλιδάκη θα επιμεληθή παραλλήλως προς τα μεταδόσεις του ΡΩΥΤΕΡ την αποστολήν  πάσης ειδήσεως ενδιαφερούσης ειδικώτερον τον Ελληνικόν Αθλητισμόν.

Δια την ολοκλήρωσιν όμως της αναληφθείσης προσπαθείας και τελείαν παρακολούθησιν του μεγάλου αθλητικού γεγονότος του Λονδίνου η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» επέτυχε και την συνεργασίαν του ανεγνωρισμένου ως ειδικωτέρου επί των αθλητικών ζητημάτων διακεκριμένου φιλάθλου κ. Γεωργίου Τρυπάνη, ο οποίος επιμελούμενος της όλης εργασίας θα παρέχη εις τους αναγνώστας την επιστημονικήν ανάλυσιν και την κριτικήν των αγώνων.

Τα ανωτέρω ενομίσαμεν ότι έπρεπε να σας ανακοινώσουμεν ιδιαιτέρως έχοντες την αντίληψιν ότι επιβάλλεται πάσα ενίσχυσις εκείνων οι οποίοι επί ζημία των ατομικών των ασχολιών έταξαν εαυτούς πρωταθλητάς εις τον αγώνα της αναπτύξεως και επικρατήσεως και εις την Ελλάδα του Αθλητικού Ιδεώδους».

Οποιαδήποτε ομοιότητα με το 2012, είναι απλή σύμπτωση …

Η κολυμβήθρα του Σιλωάμ, η νέα ΕΔΑ και τα μαργαριτάρια των εκλογών

Οι εκλογές της 17^ης Ιούνη πέρασαν στην ιστορία, ο κυρίαρχος λαός «μίλησε» και η χώρα ετοιμάζεται να υποδεχτεί τη νέα της κυβέρνηση, με οποιονδήποτε μανδύα. Εθνικής σωτηρίας, Εθνικής συνευθύνης  …

Προσεγγίζοντας τα αποτελέσματα της κρίσης των συμπολιτών μας, έχουμε και λέμε:

*Η πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας του Αντώνη Σαμαρά, έφερε τη ρηχή εντολή στον νικητή των εκλογών και εκ των πεισμόνων να οδηγηθούν έτσι τα πράγματα, εδώ και καιρό, αλλά ταυτόχρονα ήταν και η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το κόμμα εκείνο που τρία χρόνια νωρίτερα έριξε το σκαρί στα βράχια και την κοπάνησε …

*Ο δεύτερος της κούρσας ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς έχει να λέει – και οι παλιότεροι να θυμούνται – για το έπος της ΕΔΑ το 1958, αλλά πλέον ως νέος πόλος του νέου δικομματισμού, οφείλει να πείσει και το εσωτερικό του πως, τώρα που ο λαός τους έκλεισε το μάτι, η αφετηρία για την εξουσία είναι διαφορετική …

*Ο τρίτος του νέου πολιτικού συστήματος, το ΠΑΣΟΚ, επιβεβαίωσε για δεύτερη φορά ότι, ο θυμός και η οργή καλά κρατούν, μαζί με την διαπίστωση πως το οικοδόμημα μπάζει από παντού. Θέλει δουλειά και αυτοκριτική σκληρή, για να ξαναπιαστεί το νήμα που έφυγε για άλλες πολιτείες …

*Οι Ανεξάρτητοι  Έλληνες, έγιναν  μια καλή δεξαμενή του Εθνικού Μετώπου της δεξιάς που έφυγε για να γυρίσει … συνεσταλμένη, κατά τα πρότυπα άλλωστε του ΛΑΟΣ του οποίου και  αντιγράφει τα πρώτα του βήματα …

*Τα παλικάρια του «Εγέρθητω», απέδειξαν ότι όντως κάτι σαθρό υπάρχει στο βασίλειο της ελληνικής Δανιμαρκίας, για να επιβραβεύονται με τέτοιο τρόπο από τάχα μου «αγανακτισμένους» ψηφοφόρους. Το αυγό του φιδιού, έσπασε και ποτίζει την κοινωνία μας …

*Η ΔΗΜΑΡ του μειλίχιου Φώτη Κουβέλη, κάνει το σταυρό της που πέρασε άβρεχτη την δοκιμασία και έβαλε πλώρη για να γίνει ένα από τα σημεία αναφοράς της νέας Κεντροαριστεράς, όταν δεν αποφασίσει να ενταχτεί στο σύστημα και εκείνη, φορώντας τα καλά της …

*Οι ορθόδοξοι του Περισσού πλήρωσαν το τίμημα της ιδεολογικής τους καθαρότητας και των αγκυλώσεων που δεν κατάφεραν – ή δεν ήθελαν – να προσπεράσουν …

*Τζήμεροι και Λαϊκορθόδοξοι του Καρατζαφέρη, σύντομα θα δούνε και τους υπόλοιπους να (ξανα)μπαίνουν στο μαντρί τους …

*Η αποχή αυξημένη, κοντά στα 38%, απόδειξη πως ο καναπές, ο φραπές και η παραλία, ήταν ισχυρότερα κίνητρα από το ντέρμπι «Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο»…

ΥΓ: Σερφάροντας στα επίσημα αποτελέσματα των εκλογών, ανακαλύπτεις μαργαριτάρια. Τα ποσοστά, για παράδειγμα, του ΣΥΡΙΖΑ στις «λαϊκές» γειτονιές της Κηφισιάς (19,54%), της Νέας Ερυθραίας (26,19%), της  Φιλοθέης – Ψυχικού (15,86%), του Παπάγου – Χολαργού (23,13%) και της Βουλιαγμένης (26,96%).

Αλλά και του διψήφιου ποσοστού (10,87%) των … χρυσών αυγών στο προπύργιο της ελληνικής συντήρησης (Λακωνία), σε αντιδιαστολή με το 8,62% στην μαρτυρική και εργατομάνα Καισαριανή όπου ήταν επίσης 4^ο κόμμα και το μόλις 2,59% στο Λασίθι, που κράτησε ψηλά το δημοκρατικό φρόνημα  …

Οι Ιρλανδοί, το δημοψήφισμα και η Ψωροκώσταινα …

Η Ιρλανδία αποφάσισε, με ποσοστό περί το 60%, να κάνει αποδεκτή την δική της δανειακή σύμβαση που έχει υπογράψει η χώρα με τους δικούς της … τροϊκανούς.

Καλώς ή κακώς, το γεγονός αφορά μόνον τους Ιρλανδούς και κανέναν άλλο, που θα προστρέξει να αποφανθεί περί του σωστού ή λάθους της απόφασης των πολιτών της χώρας αυτής.

Η απόφαση βέβαια της Ιρλανδίας, να απευθυνθεί στους πολίτες της για ένα θέμα που άπτεται βασικών παραμέτρων της κοινωνικής και οικονομικής ζωής τους, από κανέναν και πολύ περισσότερο από εγχώριες πολιτικές δυνάμεις και την … φράου Μέρκελ, δεν χαρακτηρίστηκε ως «επικίνδυνη» για τη χώρα και την Ευρωζώνη …

Οκτώ μήνες πίσω, σ’ αυτή την έρμη τη χώρα που ζούμε, ένας άλλος Πρωθυπουργός, τόλμησε να φέρει στο προσκήνιο ανάλογο ζήτημα, για μια άλλη δανειακή σύμβαση που είχε συμφωνηθεί το διήμερο 26 και 27 Οκτώβρη στις Βρυξέλλες, τη γνωστή αργότερα και ως Μνημόνιο 2.

Ήταν τότε που και οι … πέτρες είχαν ξεσηκωθεί, με αποκορύφωμα τα όσα τραγελαφικά έγιναν στη Θεσσαλονίκη και τον γιορτασμό του «Όχι».

Η Δεξιά αντίθετη, προφανώς γιατί με την άμεση δημοκρατία έχει κάποια προβληματάκια από το παρελθόν …

Οι «Δούρειοι Ίπποι» εντός του κυβερνώντος τότε κόμματος, αντίθετοι. Προφανώς γιατί άλλες οι βουλές των κυρίων τους …

Η Αριστερά, αντίθετη κι αυτή. Προφανώς γιατί υπήρχε κενό … μνήμης με το πότε ακριβώς πρέπει να απευθυνόμαστε στο Λαό για το Λαό …

Αντίθετοι και οι Μερκοζί, της Ενωμένης τάχα μου Ευρώπης, που έκαναν … ντα τον Έλληνα Πρωθυπουργό στις Κάννες και ξεφτιλίστηκε η Ψωροκώσταινα …

Εν τέλει, αυτοί που τότε δήλωναν άρνηση, από διαφορετικές αφετηρίες ο καθένας τους, άλλος υπόσχεται «επαναδιαπραγμάτευση», άλλος «αναδιαπραγμάτευση» κι άλλος ιδιότυπη «καταγγελία» του Μνημονίου, που τελικά υπέγραψε αυτή η χώρα.

Με αυτά και με αυτά, εδώ και περίπου ένα τρίμηνο, πάμε και ερχόμαστε με τις λαϊκές ετυμηγορίες που εξελίσσονται μια στις 6 Μάη, η άλλη στις 17 Ιούνη και η επόμενη ωσονούπω …

ΥΓ: Ασφαλώς κι αυτού του είδους η δανειακή σύμβαση δεν μπορεί να σταθεί ούτε μια μέρα επί πλέον στις πλάτες του ελληνικού λαού που γογγύζει.

Αλλά όποιος ισχυρίζεται ότι η ανατροπή του είναι μόνον θέμα δικό μας, απλώς παραπλανά αυτόν ταλαιπωρημένο λαό μας.

Οι εκλογές του θυμού και η επόμενη μέρα …

Οι πλέον ενδιαφέρουσες – και όχι κρίσιμες όπως κατά κόρον μας έλεγαν – εκλογές, της μεταπολίτευσης, αποτελούν παρελθόν, μα τα συμπεράσματα τους είναι εδώ παρόντα και καθοριστικά για τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας από εμάς τους πολίτες, συλλαμβάνει τα μηνύματα τους.

Σ’ αυτές λοιπόν τις εκλογές, όπως συμβαίνει και με όλες άλλωστε, υπάρχουν νικητές και ηττημένοι.

Στους πρώτους συγκαταλέγονται ασφαλώς ο ΣΥΡΙΖΑ που είδε τα ποσοστά του να τετραπλασιάζονται – σε σχέση με το 2009 – και να φτάνουν στο 16,78% ποσοστό που το φέρνει στην 2^η θέση, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες που στην παρθενική τους εμφάνιση έφτασαν στο 10,60%, η Δημοκρατική Αριστερά η οποία επίσης στην πρώτη εμφάνιση μπήκε στη Βουλή με αξιοπρεπές ποσοστό (6,11%) και φυσικά η Χρυσή Αυγή με το εμφατικό 6,97% …

Δηλαδή, σ’ αυτή τη χώρα όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα εκτός των άλλων, σχεδόν 350.000 συμπολίτες μας βρέθηκαν να ρίχνουν στην κάλπη το ψηφοδέλτιο των νοσταλγών του Ναζισμού που πριν δυόμιση χρόνια ήταν στο 0,19%!

Τόποι θυσίας και όχι ο … Άγιος Παντελεήμονας της Αχαρνών, όπως τα Καλάβρυτα, το Δίστομο και η Κάνδανος, έγιναν το καθαρτήριο του αλόγιστου θυμού των συμπατριωτών μας… Εγέρθητι …

Στους ηττημένους, ασφαλώς το ΠΑΣΟΚ που καταβαραθρώθηκε και έφτασε από το 44% του 2009 στο ποσοστό εκκίνησης της θριαμβευτικής του πορείας από το 1974 και μετά (13,2%), η Νέα Δημοκρατία που αν και αξιωματική αντιπολίτευση πέρασε κάτω από τον πήχη και κατρακύλησε στο 18,85% και φυσικά το ΛΑΟΣ που έμεινε εκτός Βουλής (2,90%), χωρίς να σημαίνει ότι εκεί στον Περισσό μπορούν να χαίρονται για το βήμα σημειωτόν του ΚΚΕ (8,48%).

Ο εκλογικός νόμος – έκτρωμα του Παυλόπουλου με το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, συνέχεια του πρωτογενούς τερατουργήματος Σκανδαλίδη που πρόβλεπε 10 έδρες λιγότερες, διαμόρφωσε ένα αλλόκοτο πεδίο εκπροσώπησης στη νέα Βουλή.

Βάσει αυτού, το πρώτο κόμμα που δεν άγγιξε καν το 20%, βρέθηκε με … 108 έδρες και περισσότερες έδρες στο Λεκανοπέδιο Αττικής από το ΣΥΡΙΖΑ που ήταν πρώτος και στις 5 επί μέρους περιφέρειες, ενώ σε άλλες εκλογικές περιφέρειες βρέθηκε με περισσότερες έδρες από αυτές που του αναλογούσαν έστω και αν ήταν 4^ο ή και 5^ο στη σειρά…

Και αν δεχτούμε την αναγκαιότητα σχηματισμού κυβέρνησης από ένα κόμμα που ξεπερνά για παράδειγμα το 40% του εκλογικού σώματος, δεν μπορεί να συμβαίνει το ίδιο στην περίπτωση που το ποσοστό του βρίσκεται κάτω και από το 1/5 των εγκύρων ψηφοδελτίων …

Το παράδοξο του εκλογικού συστήματος γίνεται ακόμη εξωφρενικότερο από το γεγονός και μόνον ότι στην περίπτωση μας, των εκλογών της 6^ης Μαίου, το ποσοστό (19.03%) των κομμάτων που έμειναν μακριά από το όριο του 3% που έδινε είσοδο στη Βουλή, είναι κατά τι μεγαλύτερο από εκείνο του πρώτου κόμματος!

Στα αξιοσημείωτα και η αύξηση της αποχής κατά σχεδόν 5 μονάδες (34,90% συνολικά) στις εκλογές που υποτίθεται έκριναν πολλά για τη χώρα και το μέλλον της.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν και τα πολιτικά συμπεράσματα.

Η αυτοδυναμία του Σαμαρά και η αυτοδύναμη Ελλάδα του Βενιζέλου πήγαν περίπατο στα τάρταρα, αλλά – ω του θαύματος – ακόμη δεν έχουν κλονιστεί τα θεμέλια των πολιτικών σχηματισμών που εξακολουθούν να ηγούνται…

Η κυβερνώσα Αριστερά του εκ των νικητών των εκλογών Αλέξη Τσίπρα, μαθηματικά δεν βγαίνει όχι μόνον λόγω του εκλογικού νόμου, αλλά επειδή και η ίδια μεταξύ της δεν έχει αποφασίσει τι ακριβώς θέλει και επιδιώκει.

Επί πλέον, ο συγκεχυμένος λόγος που υπήρξε και εξακολουθεί και μετεκλογικά να υπάρχει μεταξύ «Μνημονιακών» και «Αντιμνημονιακών», σε αντιδιαστολή με τα κοινώς και παγίως κρατούντα της πολιτικής επιστήμης περί των πόλων της Αριστεράς και Δεξιάς με την απόχρωση του Κέντρου ενδιάμεσα, μπερδεύει τα πράγματα.

Στο δια ταύτα, όντως η 7^η Μαϊου βρίσκει τα πολιτικά μας πράγματα με νέα δεδομένα.

Έστω και παράδοξα, η Νέα Δημοκρατία του σχεδόν 19% είναι το πρώτο κόμμα που οφείλει να επιλέξει αν θα μετάσχει σε κυβερνητικό σχήμα ή θα οδηγήσει – και με δική της ευθύνη - τη χώρα σε νέες εκλογές, κάτι που πλέον ισχύει και για τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ που πέρα από την ιδεατή σκέψη και στόχευση για κυβέρνηση της Αριστεράς, οφείλει να τοποθετηθεί επί της πραγματικότητας που διαμορφώνεται.

Για το τρίτο και καταϊδρωμένο ΠΑΣΟΚ, όσο νωρίτερα καταλάβει ότι δεν είναι εκείνο που δρομολογεί το κάρο της Ελλάδας, τόσο πιο εύκολα θα συνειδητοποιήσει ότι άλλαξαν και οι συσχετισμοί δυνάμεων και ρόλων. Η … αγρανάπαυση δεν θα του κάνει κακό.

Αμέτοχες όμως στο νέο σκηνικό δεν είναι και άλλες πολιτικές δυνάμεις και μάλιστα νέες. Ο Πάνος Καμένος και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του – Γιάννη Δημαρά συμπράττοντας – οφείλει να μετουσιώσει σε κάτι περισσότερο χειροπιαστό το αυθόρμητο και … αθυρόστομο του πολιτικού του λόγου.

Η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη τέλος, απαιτεί ουσιαστική πολιτική πρόταση, αν όπως λέει  μετέχει της ανασύνθεσης του σοσιαλδημοκρατικού χώρου και όχι φοβικά σύνδρομα κατάλοιπα προϊούσης καταγωγής της.

Εν τέλει, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, ο καθ’ εις καλείται να αποφασίσει ότι δεν είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.

Γιατί ωραία, μάθαμε και είδαμε τι ΔΕΝ ήθελε ο κόσμος που ψήφισε με οργή και θυμό, αλλά βρε παλικάρια πρέπει να δούμε τώρα και τι ακριβώς θέλουμε. Καθαρά και σταράτα …

H … δυσχέρεια και το ατόπημα του 2009, πριν το … βόλι του 2012

Περίπου δυόμιση χρόνια μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, η Ελλάδα ξαναπηγαίνει στις βουλευτικές κάλπες σε ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό και με το τοπίο της επόμενης ημέρας απροσδιόριστο.

Ας κάνουμε λοιπόν ένα σύντομο φλας μπακ.

Στις 2 Σεπτεμβρίου του 2009 ο – τότε – Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ζητάει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια εκλογές και με τηλεοπτικό του διάγγελμα όπου επικαλείται «την δυσχερή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης …».

Μία ημέρα νωρίτερα, 40 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας επιχειρούν να τον μεταπείσουν, αλλά η συνάντηση μαζί του δεν γίνεται ποτέ και ο ξάδελφος του και υπουργός Μιχάλης Λιάπης κάνει λόγο για «ιστορικό λάθος για τη χώρα και ατόπημα για την παράταξη».

Έχουν προηγηθεί, αρχές του καλοκαιριού (7 Ιουνίου) οι Ευρωεκλογές όπου το ΠΑΣΟΚ έρχεται πρώτο με 36,7% και η Νέα Δημοκρατία δεύτερη με 32,3%.

Σχεδόν ένα μήνα νωρίτερα, ο Καραμανλής με εντολή του στον Πρόεδρο της Βουλής Δημήτρη Σιούφα, κλείνει πρόωρα τη Βουλή, ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών από την αντιπολίτευση αφού μια σειρά από εκκρεμείς υποθέσεις με οσμή σκανδάλου, παραγράφονται πλέον για τα πολιτικά πρόσωπα, με βάση τον ισχύοντα νόμο περί ευθύνης υπουργών.

Οι βουλευτικές εκλογές θα γίνουν στις 4 Οκτωβρίου και τα αποτελέσματα τους φέρνουν στην κυβέρνηση τον Γιώργο Παπανδρέου, αφού το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει το 43,92% και 160 βουλευτές, έναντι 33,48% και 91 έδρες της Νέας Δημοκρατίας.

Στη Βουλή μπαίνουν επίσης, το ΚΚΕ με 7,54% και 21 έδρες, ο ΛΑΟΣ με 5,63% και 15 έδρες και ο ΣΥΡΙΖΑ με 4,60% και 13 έδρες. Για λίγο μένουν εκτός οι Οικολόγοι – Πράσινοι (2,53%).

Τα νούμερα συγκρατείστε τα αφού το βράδυ της Κυριακής 6 Μαίου, τίποτα δεν θα είναι ίδιο…

Σ’ αυτές τις εκλογές οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους είναι περίπου 16.000 περισσότεροι (9.850.802 έναντι 9.834.970).

Από αυτούς, οι 110.530 (58.825 αγόρια και 53.705 κορίτσια) είναι νέοι εκλογείς.

Οι 10 μεγαλύτερες εκλογικές περιφέρειες:

Β’ Αθήνας 1.387.295, Α’ Θεσσαλονίκης 502.911, Α’ Αθήνας 496.866, Αττικής 417.800, Β’ Θεσσαλονίκης 274.163, Αχαίας 274.036, Β’ Πειραιά 268.691, Λάρισας 250.333, Ηρακλείου 246.765, Αιτωλοακαρνανίας 246.020.

Μικρότερη όλων η Λευκάδα (29.395).

Εμιράτο η Ωραία Ελλάς

Ο ένας ψάχνει το ανέφικτο – την αυτοδυναμία δηλαδή – για να μας κυβερνήσει αφού τα χνώτα των άλλων του μυρίζουν …

Ο άλλος, αναζητεί την … αυτοδύναμη Ελλάδα και κάνει προσθαφαιρέσεις για να δει πότε βγαίνουν τα κυβερνητικά κουκιά…

Η άλλη, δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν θέλει να κυβερνήσει αλλά να αυξήσει την … πάλη των τάξεων, οπότε δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί μετέχει των εκλογών …

Ο διπλανός της με το κοκοράκι στο μαλλί, ετοιμάζεται λέει να πάει στον Παπούλια για  να πάρει την … διερευνητική κυβερνητική εντολή, συνεργαζόμενος με αυτούς που δε θέλουν …

Ο πρώην εταίρος του, αφού … παραφούσκωσε εκτός κάλπης, χτυπά μια στο καρφί και μια στο πέταλο για την επομένη των εκλογών …

Ο χέρι χέρι, αγωνίζεται εναγωνίως με τα λογοπαίγνια του να μείνει στο προσκήνιο και ετοιμάζεται να θυσιαστεί για την πατρίδα …

Ο … ανεξάρτητος, το θεωρεί δεδομένο ότι στις 7 Μάη παίρνει τη … ξιφολόγχη και εφορμά στους κατακτητές …

Οι λοιπές δημοκρατικές και μη δυνάμεις ψάχνουν στον ήλιο μοίρα και θέση στον Παράδεισο…

Κοντά σ’ αυτά, εμφανίζεται και ο … Βούδας της Ραφήνας, σαν να μην πέρασε μια μέρα, εδώ και δυόμιση χρόνια …

Κι εγώ, αναζητώ την τελευταία ικμάδα του εγκεφάλου μου, πριν λαλήσω για τα καλά …

Γιατρέ έχω κάτι ή μου φαίνεται;

Ο Εμίρης Κακομοίρης σας

Λωτοφάγοι …

Νίκος Αναγνωστόπουλος, γιος του Θόδωρου.

Παύλος Σιούφας, ανηψιός του Δημήτρη

Χρήστος Δήμας, γιος του Σταύρου

Διονύσης Παπαδόγκωνας, γιος του Αλέξανδρου

Ευαγγελία Καραμπίνα, κόρη του μπαμπά της

‘Αννα Νταϊλάκη, κόρη στου Σταύρου

Η λίστα τελειωμό δεν έχει …

Η ανανέωση του πολιτικού μας συστήματος, επιχειρείται με όρους δεκαετίας του ’50 και ’60…

Από κοντά και οι στυλοβάτες της ανόρθωσης της χώρας και της επανίδρυσης του Κράτους, τα προηγούμενα χρόνια. Παπαθανασίου, Μπασιάκος, Ρεγκούζας, Μπέζας, Δούκας, Τσιτουρίδης,  ο Συμπιλίδης για … σπάσιμο στη Ντόρα και η Άρια από ελεύθερη μεταγραφή.

Ήταν που δεν πρόκανε ο Κομανέτσης, να βάζει … κόκκινες γραμμές.

Στους άλλους  πάλι, νομίζουν ότι ψιχαλίζει ενώ η καταιγίδα έρχεται.

Φτηνή πολιτική αποπροσανατολισμού, μεταμφιέσεις, τσιμουδιά  για το θέατρο του παραλόγου τον περασμένο Οκτώβρη, κανένα φύλλο συκής για τίποτα και για κανέναν.

Αριστερά, στριμωξίδι για να πιάσουμε θέση στο στασίδι, αλλά μη μου τους κύκλους τάραττε για το προκείμενο.

Στο σωρό οι … Κολοκοτρώνηδες με τα φυσεκλίκια και οι Χρυσαυγίτες του Αγίου Παντελεήμονα …

Στη μέση ο λαός, που αρέσκεται να τον χαϊδεύουν στα αυτιά για να του κουνούν το δάχτυλο μετά …

Χώρα των Λωτοφάγων, του «δήθεν» και του «πρέπει», δικαιώνει τον Μητσοτάκη των αρχών της δεκαετίας του ’90 και ξανά – νομίζει – προς τη δόξα τραβά …

Καλό βόλι λοιπόν στις 6 του Μάη …

Η Ιθάκη του τελευταίου Μοϊκανού

Πριν μερικά χρόνια, με αποκάλεσαν ως τον τελευταίο των Μοϊκανών, όταν πάλευα και παλεύαμε με τους συναδέλφους μου, για να μείνει όρθιο το Sportime.
Πριν λίγες μέρες, φίλος, μου έστειλε μέσω fb τον ίδιο χαρακτηρισμό, προφανώς για όσα με επιμονή εξακολουθώ να πιστεύω ότι με αντιπροσωπεύουν ως άνθρωπο και ως πολίτη τούτης της χώρας.
Είμαι από εκείνους που, το 2004, είδα στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου τη νέα πορεία που όφειλε η χώρα και οι πολίτες της να ακολουθήσουν.
Η Ελλάδα, ο ιδεολογικός μου χώρος, συνειδητά ή ασυνείδητα, αργά και σταθερά έφευγαν από τις ράγες και η πορεία τους φαινόταν προδιαγεγραμένη. Η πρώτη, στη χαμένη της ευδαιμονία και ο δεύτερος, το Κίνημα της 3ης του Σεπτέμβρη 1974, σε αλλόκοτους ιδεολογικούς τόπους.
Η χρυσόσκονη της Ελλάδας της ανάπτυξης, γρήγορα έγινε φτερό στον άνεμο, όταν το κάρο ανέλαβε η ορίτζιναλ συντήρηση στη θέση της ιμιτασιόν.
Δόμησε τον πολιτικό λόγο και τη σκέψη του, σε άλλη ρότα ο Παπανδρέου, όταν ορθώς διαπίστωσε το ξεστράτισμα. Έβαλε τις νέες συντεταγμένες, οροθέτησε το στόχο και βγήκε παγανιά για συμμάχους και συναγωνιστές.
Υπολόγιζε χωρίς τους ξενοδόχους αυτής της χώρας. Πολύ δε περισσότερο εκείνους που έγκαιρα διείδαν την απειλή απέναντι τους. Μα και από όσους βρέθηκαν δίπλα του, υποτίθεται ως δύναμη κρούσης, αρκετοί αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Το πλήρωσε αργότερα.
Ήλθε και η Ημέρα της Αποκάλυψης για τους χαμένους μας Παραδείσους. Αλλά στη χώρα των Λωτοφάγων, όπου οι μνήμες είναι κοντόθωρες, γρήγορα ο ένοχος βρέθηκε, τάχιστα τα ανακλαστικά όσων πράγματι είχαν λόγους να ανησυχούν για τις χαμένες τους Αλεξάνδρειες, λειτούργησαν.
Έπιασαν δουλειά και οι Πηλιογούσηδες της πολιτικής, οι διεφθαρμένοι ενός πολιτικού κατεστημένου συστήματος που εκμέτρησε το ζην.
Κάποιοι μάλιστα, είχαν προστρέξει να εισπράξουν από τη λάμψη του "Γιώργο άλλαξε τα όλα", το 2004.
Η ρεβάνς ήταν έτοιμη. Το τιμόνι έπρεπε να αλλάξει κατεύθυνση. Μακριά από απαγορευμένες ζώνες κυριαρχίας των κοτσαμπάσηδων αυτού του τόπου.
Ο Παπανδρέου τους πέταξε την Πρωθυπουργία στα μούτρα, την Προεδρία στα πόδια τους.
Ευγενής και προσηνής, άλλης πάστας πολιτικός όπως είναι, αρκέστηκε σε μισόλογα για το τι ακριβώς παίχτηκε τον Οκτώβρη του 2011 και τους προηγούμενους μήνες.
Υπήρξε κόσμος, δυστυχώς, που τον περίμενε έστω και την τελευταία στιγμή να μιλήσει, να βγάλει στη σέντρα όσους βυσοδόμησαν όχι εναντίον του αλλά απέναντι στην πατρίδα.
Κλείστηκε κι αυτός στο γυάλινο κλουβί που φρόντισαν άνθρωποι τιποτένιοι, χαρτογιακάδες σύμβουλοι, γιάπηδες της κακιάς ώρας. Χωρίς ιδεολογική συνεκτικότητα, χωρίς μνήμη και γνώση της ιστορίας ενός ολόκληρου χώρου που προδόθηκε από τα μέσα.
Κλονίστηκε όταν δεν έπρεπε. Όταν του ζήτησαν να φύγει. Αντί να πέσει μαχόμενος μέσα στο Κοινοβούλιο. Από εκείνους που αμέσως μετά το φευγιό του προσέτρεξαν να πιάσουν στασίδι για την πολιτική τους επιβίωση.
Οκτώ χρόνια μετά ένας κύκλος έκλεισε. Μα πολλοί κύκλοι αυτόματα ανοίγουν, για την επόμενη ημέρα. Για τη στιγμή που ο καθένας μας θα βρει την Ιθάκη του.
Ακόμη και εγώ, ο τελευταίος των Μοϊκανών ...

Παπατζιλίκι και πολιτικός ευνουχισμός

Με παπατζιλίκι και "Κούβελους" δεν κρύβονται οι πορδές... Μήνες τώρα, κρύβουν τους "Ελβετούς" γιατί λέει δεν το επιτρέπει η ... προστασία των δεδομένων.
Γνωρίζουν πολύ καλά και ΠΟΙΟΙ έβγαλαν παράνομα χρήματα έξω (πότε και πόσα) και ΠΟΙΟΙ τα έχουν καβατζωμένα και αφορολόγητα στους ... παραδείσους της ανομίας!
Με τον ίδιο τρόπο που γνωρίζουν - αυτό έλεγε η απόφαση του Οκτωβρίου 2011 - πως η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών πρέπει να γίνει με κοινές μετοχές ώστε το Δημόσιο να αποκτήσει την πλειοψηφία (130 δις συνολικά διάολε τους εγγυάται).
Αλλά όταν την πτώχευση των Τραπεζιτών και των Μεγαλονταβαντζήδων την μετατρέπεις σε πτώχευση του κοσμάκη, τότε μοιραία βαπτίζεις το κρέας ψάρι (κακό το πρώτο Μνημόνιο, καλό το δεύτερο...), βρίσκεις εξιλαστήρια για την αρένα του Λαϊκισμού και προετοιμάζεις το σκηνικό για τον ευνουχισμό των ιδεολογιών και των πολιτικών δυνάμεων.

Η ευθύνη του απλού πολίτη

H Ελλάδα δεν ξέρω αν σωθεί ή πως θα "σωθεί", αφού ο καθένας μας βλέπει τη σωτηρία κατά πως τον βολεύει.
Αλλά όλος αυτός ο κόσμος που "χτυπιέται" καθημερινά στο διαδίκτυο αναπαράγοντας ελαφρά τη καρδία ότι του πασσάρουν, ως δήθεν "έγκυρο", δεν γίνεται να μην γνωρίζει αλήθειες, που θα τον βοηθούσαν να δει τα πράγματα με περισσότερη σοβαρότητα, ρεαλισμό και καθαρότητα.
Δεν γίνεται να του "αναλύουν" το καταβαράθρωμα της χώρας και να μην του επισημαίνουν τις γενεσιουργές αιτίες.
Δεν γίνεται να στέλνουν στο πυρ το εξώτερο, πολιτικούς και πολιτικές συλλήβδην, αποσιωπόντας την ουσία και τους στόχους των πολιτικών που εφαρμόστηκαν.
Δεν γίνεται να είναι - ο κόσμος - βαποράκι κάθε τυχάρπαστου λαϊκισμού, που ισοπεδώνει την κοινωνία και διαμορφώνει συνθήκες ενός απέραντου μπάχαλου.
Δεν γίνεται να προσπερνούνται με ελαφρά πηδηματάκια και πολιτικές ακροβασίες, ιστορικά λάθη, μοιράζοντας συγχωροχάρτια λήθης.
Δεν γίνεται να φταίνε πάντα οι άλλοι και όχι εμείς, ο διπλανός και όχι εγώ, ο γείτονας και όχι ο νοικοκύρης.
Δεν γίνεται, εν τέλει, να αποδέχεται η κοινωνία, εκείνους που τον "ταίζουν" όμορφα μελάτα λόγια, κενού περιεχομένου και να μην εντρυφεί στα ενδότερα ενός σάπιου κατεστημένου, που εκτείνεται από την πολιτική λαμογιά, στη δαιδαλώδη σχέση μιντιαρχών νταβατζήδων με γαρνιτούρα επώνυμους "αναλυτές" και οικονομικής ολιγαρχίας.
Το χάλι του κόσμου, δεν έχει καμιά σχέση με εκείνους που λυμαίνονται τον πλούτο του, τον κόπο του, τον ιδρώτα του.
Το δικό του χάλι, δεν έχει καμιά σχέση με εκείνους που τον έκλεψαν και τον κλέβουν, εκείνους που μιλούν εκ του ασφαλούς με τα ευρώπουλα στην Ελβετία και τις υπεράκτιες εταιρείες, εκείνους που εκστομούν πατριωτικές κορώνες την ίδια στιγμή που απομυζούν και χρησιμοποιούν ως σανίδα σωτηρίας της παντοκρατορίας τους, τις δικές μας εγγυήσεις, τον δικό μας οβολό.
Εν πάσει δε περιπτώσει, οφείλει να γνωρίζει και να ξεχωρίζει τους πατριώτες και τους "πατριώτες",
πριν στήσει αγχόνες και στρατοδικεία, πριν γίνει το όχημα ανομολόγητων πράξεων και επιδιώξεων.


  

Μια ωραία ατμόσφαιρα ...

Ο ένας ψηφίζει ΝΑΙ εντός (Μέγαρο Μαξίμου), καταπλακώνοντας τις περίφημες κόκκινες (γραμμές) κλωστές ... Ντε Μι Σε και προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα εκτός ...
Ο άλλος, τις μονές ώρες λέει ΝΑΙ, τις ζυγές ΟΧΙ, κι αυτός εντός (Μέγαρο Μαξίμου), όπου κάθεται να κάνει παρέα στον άλλο μαχητή του Λαού ... και μετά το ρίχνει στην ποίηση, τους Μπιτλς και τον κακό μας τον καιρό ...
Ο τρίτος της ...παρέας, κατατετρεγμένος πια απ' όλους, μα πολύ περισσότερο από εκείνους που όμνυαν στο όνομα του, επιμένει πεισματικά να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα ...
Οι μόνιμοι αρνητές των πάντων, δεν προκάνουν για τίποτα καλύτερο, πλην της διαιώνησης του μικρομεγαλισμού τους ...
Οι απέξω, αλλά άμεσα ενδιαφερόμενοι (Λαός), αυτοί που τους φλόμωσαν στην προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση, περιμένουν την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος μπας και σωθούν ...
Γι αυτούς, μιλούν οι Ντεμπρεντέρηδες, οι Τρέμηδες, τα λαμόγια της κοινωνικοοικονομικοπολιτικής μπουρδελοκατάστασης, οι δημο(σ)κόποι και το κακό συναπάντημα ...

Μια ωραία ατμόσφαιρα, που λένε ...
 Ρε μπας και ήλθε η ώρα να ζητήσουν οι ίδιοι αυτό που τους πιπιλίζαν ως "φτου κακό" τον περασμένο Οκτώβρη; ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ!!!