Λύκος στα πρόβατα …

Βοσκός, κάποτε, απηυδισμένος γιατί εκείνος έτρεχε στις βουνοπλαγιές με τα «ζωντανά» του και άλλοι συγχωριανοί του έπαιζαν πρέφα και «δηλωτή» στο καφενείο του χωριού, βάλθηκε να τους τρελάνει …

Κάθε τρεις και λίγο, έβγαινε στην κορφή και βροντοφώναζε: «Χωριανοί, χωριανοί, λύκος στα πρόβατα …».

Ήθελαν δεν ήθελαν οι συγχωριανοί του, παρατούσαν την πρέφα, τα τσίπουρα και τα κρασιά τους και βουρ ανηφόριζαν να σώσουν το κοπάδι …

Τζίφος όμως. Λύκος εδώ, λύκος εκεί, πουθενά λύκος…

Είδαν και απόειδαν οι άνθρωποι και το πήραν απόφαση: Ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, δεν ξανασηκώνονται από την καρέκλα του καφενείου …

Αλλά, ο βοσκός το χαβά του. Πουρνό πουρνό, ανέβηκε στη μεγάλη την πέτρα και φώναξε: «Λύκοι στα πρόβατα χωριανοί, βοηθείστε με …»

Αμ πως. Κανείς δεν σηκώθηκε από τη θέση του, κανείς δεν ανηφόρισε την πλαγιά.

Το κοπάδι του βοσκού έγινε φύλλο και φτερό, στη στιγμή, από αγέλη λύκων ...

Η λαϊκή παροιμία, το χωρατό αν θέλετε, εύκολα αντικατοπτρίζεται στη σημερινή μας πραγματικότητα.

Εκείνη που, κάθε τρεις και λίγο «πτωχεύει» την Ελλάδα, εξαντλεί τα αποθεματικά της και δεν «υπάρχουν λεφτά να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις» …

Επειδή, όσοι τα μηχανεύονται όλα αυτά και τα σερβίρουν στον κόσμο, κινδυνεύουν να μείνουν μόνοι με τους «λύκους», καλό είναι να μη θεωρούν την κοινωνία που βασανίζεται, κοπάδι τους …