Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Εμιράτο η Ωραία Ελλάς



Από τον Εμίρη - Κακομοίρη

*Η Ελλάδα ... κουρεύεται, συμπατριώτες μου και οι τραπεζίτες και λοιποί συγγενείς του ευαγούς αυτού ιδρύματος, κλαίνε και οδύρονται  ...
*Τύφλα να έχουν όλοι οι μπαρμπέρηδες του Εμιράτου, με τόσες τρίχες που κυκλοφορούν ...
* Κούρεμα βουρ με την ... ψιλή για να γίνει γλόμπος το κεφάλι μας, μπας και αρχίσει να φυτρώνει κανονικό μαλί
*Τώρα, γιατί όλοι εκείνοι που ήθελαν την πίτα αφάγωτη και τον σκύλο χορτάτο, τους πέφτει λίγο βαρύ το ψαλίδι του μπαρμπέρη, είναι αλλού παπά ευαγγέλιο
*Ο ρήτορας, που τη βρίσκει να μας μιλάει ωσάν να είμαστε στα αμφιθέατρα, από την αλλοδαπή, ανέφερε για 180 και τέτοια λέει στη Βουλή και ο πανικός ήλθε οριζοντίως και καθέτως σε όσους, μέχρι τώρα μιλούσαν εκ του ασφαλούς
*Αλλά και ο άλλος που βάλθηκε να μας βγάλει από την ξέρα με το ζόρι, χωρίς να μας ρωτήσει, πολύ αντέχει βρε παιδάκι μου και δεν τα βροντάει να πάει και το παλιάμπελο ...
*Ο δεν παίζω με τις κόκκινες γραμμές πάντως, που έχει λέει πρόβλημα με τη συνταγή, οπότε δεν δοκιμάζει το γλυκό καθόλου, περιμένει το τρένο να περάσει να τον πάρει
 *Αργεί αλλά, όπου νάναι, θα πείσει εκείνους που τρώγανε βαλανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες και τώρα μας βάζουν τα αρχαία μας εξώφυλλο στα περιοδικά τους
*Η άλλη, σαν την κουκουβάγια πάνω στο δέντρο, περιμένει να πέσουν τα κάστρα και να σηκωθούν τα λάβαρα του '17, καλή τους ώρα
*Ο χαμογελαστός νέος με το κοκοράκι στο μαλί, έναν κουρέα τον χρειάζεται σίγουρα, για να μάθει να κουνάει το δάχτυλο στους μεγαλύτερους του
*Ό ονειροπόλος τηλεμιντιάρχης, ψάχνει συνέχεια το αντικλείδι για μια μπλέ πολυκατοικία, αλλά κάτι τύποι που έγιναν νοικάρηδες μετά από χρόνια, του λένε πριτς, δεν περνάς
*Κάτι άλλοι με πρασινοκόκκινους κόκους, δεν βλέπουν την ώρα να αποκτήσουν ρόλους και βόλους
*Η χαμογέλα μας βλέπουν, ψάχνει ρόλο ψηλό, ψελίζει και σηκώνει το χέρι, μπας και φιλοτιμηθούν να ασχοληθούν μαζί της, αλλά στου κουφού
*Κι εγώ, ο εμίρης - κακομοίρης, αυτού του ταλαίπωρου Εμιράτου, περιμένω να δω την τύχη μου, κουρεμένος ή όχι λίγη σημασία έχει, να αναπολήσω πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μου θα είναι




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου