Η ευθύνη του απλού πολίτη

H Ελλάδα δεν ξέρω αν σωθεί ή πως θα "σωθεί", αφού ο καθένας μας βλέπει τη σωτηρία κατά πως τον βολεύει.
Αλλά όλος αυτός ο κόσμος που "χτυπιέται" καθημερινά στο διαδίκτυο αναπαράγοντας ελαφρά τη καρδία ότι του πασσάρουν, ως δήθεν "έγκυρο", δεν γίνεται να μην γνωρίζει αλήθειες, που θα τον βοηθούσαν να δει τα πράγματα με περισσότερη σοβαρότητα, ρεαλισμό και καθαρότητα.
Δεν γίνεται να του "αναλύουν" το καταβαράθρωμα της χώρας και να μην του επισημαίνουν τις γενεσιουργές αιτίες.
Δεν γίνεται να στέλνουν στο πυρ το εξώτερο, πολιτικούς και πολιτικές συλλήβδην, αποσιωπόντας την ουσία και τους στόχους των πολιτικών που εφαρμόστηκαν.
Δεν γίνεται να είναι - ο κόσμος - βαποράκι κάθε τυχάρπαστου λαϊκισμού, που ισοπεδώνει την κοινωνία και διαμορφώνει συνθήκες ενός απέραντου μπάχαλου.
Δεν γίνεται να προσπερνούνται με ελαφρά πηδηματάκια και πολιτικές ακροβασίες, ιστορικά λάθη, μοιράζοντας συγχωροχάρτια λήθης.
Δεν γίνεται να φταίνε πάντα οι άλλοι και όχι εμείς, ο διπλανός και όχι εγώ, ο γείτονας και όχι ο νοικοκύρης.
Δεν γίνεται, εν τέλει, να αποδέχεται η κοινωνία, εκείνους που τον "ταίζουν" όμορφα μελάτα λόγια, κενού περιεχομένου και να μην εντρυφεί στα ενδότερα ενός σάπιου κατεστημένου, που εκτείνεται από την πολιτική λαμογιά, στη δαιδαλώδη σχέση μιντιαρχών νταβατζήδων με γαρνιτούρα επώνυμους "αναλυτές" και οικονομικής ολιγαρχίας.
Το χάλι του κόσμου, δεν έχει καμιά σχέση με εκείνους που λυμαίνονται τον πλούτο του, τον κόπο του, τον ιδρώτα του.
Το δικό του χάλι, δεν έχει καμιά σχέση με εκείνους που τον έκλεψαν και τον κλέβουν, εκείνους που μιλούν εκ του ασφαλούς με τα ευρώπουλα στην Ελβετία και τις υπεράκτιες εταιρείες, εκείνους που εκστομούν πατριωτικές κορώνες την ίδια στιγμή που απομυζούν και χρησιμοποιούν ως σανίδα σωτηρίας της παντοκρατορίας τους, τις δικές μας εγγυήσεις, τον δικό μας οβολό.
Εν πάσει δε περιπτώσει, οφείλει να γνωρίζει και να ξεχωρίζει τους πατριώτες και τους "πατριώτες",
πριν στήσει αγχόνες και στρατοδικεία, πριν γίνει το όχημα ανομολόγητων πράξεων και επιδιώξεων.