Του Φώντα Χήτα
Η παράκρουση καλά κρατεί. Η Ελλάδα που, πήγαινε λέει στο γκρεμό γιατί οι αγορές αναστατώθηκαν από το δημοψήφισμα που πήγε να κάνει ο Παπανδρέου, για τη Συμφωνία της 27ης Οκτώβρη στις Βρυξέλλες, κατέληξε με συνοπτικές διαδικασίες πως ο Πρωθυπουργός έπρεπε να πάει στον Καιάδα μετά την αποτρόπαιη πράξη του, να δώσει το λόγο στην κοινωνία.
Καλό το σενάριο, αλλά δυστυχώς για τους εμπνευστές, έχει και δράκους. Κι αυτό γιατί ουδείς εχέφρων άνθρωπος μπορεί να πιστέψει ότι όλοι αυτοί που ξεσηκώθηκαν, με τον ένα τον άλλο τρόπο, εναντίον του Παπανδρέου, σε βαθμό κανιβαλισμού, το έκαναν άμα της αναγγελίας περί δημοψηφίσματος ...
Δεν ξέρω πόσο γίνεται πιστευτό ή όχι πλέον, στην κοινή γνώμη, μετά τις πολλές επαναλήψεις του, αλλά εδώ υπάρχει κάτι ευρύτερο.
Πεποίθηση μου είναι πως, η μεν Ευρώπη, λέγε με Μερκοζί για συντομία (Μέρκελ - Σαρκοζί), αφορμή ζητούσε για να οδηγήσει τα πράγματα εκεί που ήθελε. Σε μια μίνιμουμ συμφωνία των δύο κομάτων εξουσίας στην Ελλάδα, ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα τους.
Γιατί το μεγάλο πρόβλημα αυτή η στιγμή, για την Ευρωζώνη, δεν είναι δα η Ελλάδα που έτσι κι αλλιώς αν η ίδια δεν αποφασίσει τι ακριβώς θέλει, μόνη της θα βγει από το ευρω, αλλά η γειτονική μας Ιταλία για παράδειγμα, ίσως και η ίδια η Γαλλία όπου ο λαλίστατος Πρόεδρος της, μόλις σήμερα (7/11) ανακοίνωσε πρόγραμμα λιτότητας...
Από την άλλη, η κίνηση Παπανδρέου έβαζε βούτυρο στο ψωμί όλων εκείνων, με διαφορετικές ίσως αφετηρίες, που ήθελαν και την εκπαραθύρωση του.
Ένα μέρος, εκείνο που έχει εθιστεί να μοιράζει την τράπουλα στον δημόσιο βίο και που παλιότερα ο αναχωρητής της Ραφήνας τους είχε αποκαλέσει "νταβατζήδες"- χωρίς βέβαια να τους ... ακουμπήσει - τα λεγόμενα διαπλεκόμενα συμφέροντα, σήμανε την επίθεση στο οχυρό.
Απελευθερώθηκαν δυνάμεις, εντός και εκτός κυβέρνησης (βουλευτές), σήμανε πανστρατιά στα ελεγχόμενα ΜΜΕ και καθώς διαπίστωναν ότι τα αναχώματα του Παπανδρέου είχαν αδυνατίσει, διέταξαν τον εξοστρακισμό του.
Έτσι, είδαμε όλα αυτά τα κωμικοτραγικά τη βραδιά της ψήφου εμπιστοσύνης ότι, η ψήφος - κάποιων - δόθηκε λέει με προυποθέσεις. Αλλά, αλίμονο. Ψήφος εμπιστοσύνης με αστερίσκους, προφανώς και δεν προβλέπεται από πουθενά, σε κανένα εγχειρίδιο του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής...
Το σκηνικό είχε στηθεί. Ο Παπανδρέου, δεν θα αντέξει την πίεση. Με ένα σάλτο θα του πάρουμε, την Πρωθυπουργία και θα τον υποχρεώσουμε σε αποστρατεία. Μετά, ο δρόμος, για να καταλάβουμε τα ... Ανάκτορα είναι ανοιχτός.
Όμως, το πράγμα στράβωσε. Ο ΓΑΠ βρήκε αντακλαστικά, οργανώθηκε καλύτερα και παρά το γεγονός ότι - οι αντίπαλοι του - ουδέποτε του αναγνώρισαν τέτοιες ικανότητες, μπόρεσε να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του, έστω και αν χρειαζόταν ο ίδιος να δηλώσει πρόθυμος για έξοδο ...
Έτσι, φτάσαμε στο Σαββατοκύριακο όπου, ενώ ο Σαμαράς έκανε τη μια κωλουτούμπα μετά την άλλη, όλοι εκείνοι που βγάζουν ... σπυράκια στο άκουσμα της λέξης Παπανδρέου, ωρυόταν στα τηλεπαράθυρα γιατί δεν έχει παραιτηθεί ακόμη, ώστε να ανοίξουν οι διαδικασίες....
Να ορίσουν δηλαδή, εκείνοι, πως και με ποιον τρόπο θα συγκροτηθεί η κυβέρνηση συνεργασίας.
Οι αγορές, λέει, που θα άνοιγαν το πρωί της Δευτέρας, έπρεπε να το ξέρουν, ώστε να μην καταρρεύσει το σύμπαν. Ωιμέ ...
Φτάσαμε αισίως βράδι της Δευτέρας (7/11) και ω του θαύματος, όλα είναι στη θέση τους και ας βγήκε το πρωί ο Βιετναμέζος της Μέρκελ να ξαναπαίξει την ίδια κασέτα για την Ελλάδα.
Ο Παπανδρέου δεν έφυγε, όπως ήθελαν, ο Σαμαράς αρχίζει και ξεροκαταπίνει το "ναι" που είπε το βράδι της Κυριακής και η εκτίμηση μου είναι πως, παρά τα όσα θρυλούνται για εκλογές (19/2) και "κυβέρνηση περιορισμένης ευθύνης", αν χρειαστεί να πάμε και πιο πίσω, θα πάμε.
Άλλωστε, εκτός του ότι η νύχτα βγάζει επίσκοπο και η αυγή μητροπολίτη, το μεγάλο πολιτικό παιχνίδι στην Εσπερία μας, μόλις τώρα αρχίζει...
Όσοι δε εξακολουθούν να το ερμηνεύουν και να το αναλύουν με όρους παρελθόντων εποχών, λίαν συντόμως θα χρειαστεί να αναθεωρήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου